Дуюм муқаддаси тарҷумашуда

Ҳафтаи 04

«Агар маро бубинӣ, ҳангоме ки аз ту гирифта шавам, чунин хоҳад шуд; лекин агар не, ин тавр нахоҳад шуд" гуфт Илёси тишбитӣ, пайғамбари Худо, ба бандаи худ Элишоъ (2 Подшоҳон 2:10). Ҳамин тавр, вақте ки домод нисфи шаб омад, онҳое ки тайёр буданд, ӯро диданд ва дигарон барои харидани равған рафтанд. Тайёрон дар дил орзу доштанд, ки домодро диданд, ки домод омада, ҳамроҳаш даромад ва дар баста буд, (Матто 25:10). Ҳодисаҳое, ки қаблан соя меафкананд.

2 Подшоҳон 1:1-18, Илёс бар сарбозони панҷоҳнафара ду бор аз осмон оташ фуровард, ки барои гусел кардани ӯ назди подшоҳ омаданд; ва мири сеюми панҷоҳ нафар зону зада, марҳамат хост.

Худованд ба ӯ гуфт, ки бо капитан равад ва аз ҳеҷ чиз натарсад. Тақрибан дар вақти тарҷума фариштаи Худованд бо интихобшудагон хоҳад буд ва мӯъҷизот ҷорӣ хоҳад шуд. Илёс каломи Худовандро мустақиман ба подшоҳ бо далерона баён кард; аробаи ӯ аз осмон дар роҳ буд. Ӯ дар ояти 16 ба подшоҳ гуфт: «Чунки дар Исроил Худое нест, ки каломи Ӯро бипурсад? Бинобар ин ту фиристодӣ, то ки аз Баал-Забул, худои Эқрӯн бипурсӣ; бинобар ин, аз он бистаре ки бар он ҷо рафтаӣ, барнаояд, балки ҳатман хоҳӣ мурд. Ва ҳамин тавр, ӯ мувофиқи каломи Худованд, ки Илёс гуфта буд, мурд. Худо маънои тиҷоратро дорад, махсусан дар ин мавсими Тарҷума; комилан омода бошед.

Илёс ба ғуломи худ Элишоъ фармуд, ки дар баъзе шаҳрҳо мунтазир шавад, зеро Худованд ӯро барои коре фиристода буд. Аммо Элишоъ дар ҷавоб гуфт: «Бале ки Худованд зинда аст ва ҷони ту зинда аст, ман туро тарк намекунам». Ҳар дафъае, ки Илёс бо ин баҳона барояш чунин ҷавоб медод. Ӯро озмуда, зеро Элишоъ ва ҳатто писарони набӣ медонистанд, ки он рӯз Илёсро дастгир мекунанд, гарчанде ки дар дили худ ба ин бовар накарданд; аммо Элишоъ кард. Онҳо ба Урдун расиданд ва Илёс бо ҷомааш ба оби Урдун зад, ва он аз ҳам ҷудо шуд, ки ҳарду ба хушкӣ гузаштанд.

Ногаҳон, баъд аз убури Илёс ба Элишоъ гуфт, ки пеш аз он ки ман аз ту гирифта шавам, чизе бипурсад. Ӯ ба Илёс як қисми дукаратаи рӯҳро талаб кард. Илёс гуфт, ки ин кори сахт аст, ки ту пурсидӣ, аммо агар бубинӣ, ки маро гирифтаанд (тарҷума мекунанд) шумо хоҳед дошт, агар ин тавр нахоҳад шуд.

Ва ҳангоме ки онҳо идома доштанд ва гуфтугӯ мекарданд, инак, аробаи оташин ва аспҳои оташин пайдо шуда, ҳардуро аз ҳам ҷудо карданд; ва Илёс бо гирдбод ба осмон баромад. Элишоъ инро дида, фарьёд зад: «Падарам, падарам, аробаи Исроил ва саворони он». Ва ӯ дигар ӯро надид. Илёс зинда ба осмон тарҷума шуд ва ҳоло ҳам мисли Ҳанӯх зинда аст. Омода бошед, ки намедонед, ки ароба кай ногаҳон меояд; ҳар лаҳза ҳозир.

Яъқуб 5: 17-18, "Илёс одаме буд, ки мисли мо тобеъ ба ҳавасҳо буд ва ӯ бо ҷидду ҷаҳд дуо гуфт, ки борон наборад; ва дар тӯли се солу шаш моҳ дар рӯи замин борон наборад. Ва боз дуо гуфт, ва осмон борон борид, ва замин меваи худро дод». Мо бояд мисли ӯ ба Худо наздик шавем ва ҳамон зуҳуротро аз сар гузаронем. Дар хотир доред, ки Исо дар Юҳанно 14:12 гуфта буд: «Ва корҳои бузургтар аз инҳо хоҳад кард, зеро ки Ман назди Падари Худ меравам.

Дуюми муқаддаси тарҷумашуда - Ҳафтаи 04