Аммо суханони ман гузарон нест
Дар бораи ин чизҳо мулоҳиза кунед
Исо дар Луқо 21:33 гуфт: «Осмон ва замин гузарон аст; вале каломи Ман гузарон нест». Яке аз муҳимтарин чизҳое, ки Исои Масеҳи Худо гуфтааст, дар Юҳанно 14:1-3 омадааст: «Дили шумо ташвиш накашад: шумо ба Худо имон оваред, ба Ман низ имон оваред. Дар хонаи Падари Ман иморатҳои зиёде ҳастанд: агар ин тавр намебуд, ба шумо мегуфтам. Ман меравам, то барои ТУ ҷой тайёр кунам (ин барои ҳар як имондор шахс аст). Ва агар биравам ва барои шумо ҷой тайёр кунам, боз омада, шуморо назди Худ хоҳам қабул кунам; то ки дар он ҷое ки Ман ҳастам, шумо низ дар он ҷо бошед».
Изҳороти дар боло зикршуда як даъвати шахсӣ (виза) барои ҳар як имондори ҳақиқӣ барои дохил шудан ба осмон буд. Шиносномаи шумо наҷоти шумост. Дар хотир доред, ки Худованд гуфта буд: «Зеро ки ман каломи Худро шитоб мекунам, то ки онро иҷро кунам» (Ирм. 1:12). Исо дар Марқӯс 16:16 гуфт: "Ҳар кӣ имон оварад ва таъмид гирад, наҷот хоҳад ёфт, аммо ҳар кӣ имон наоварад, маҳкум хоҳад шуд". Ин суханони Исои Масеҳ мебошанд ва онҳо дар ҳаёти мувофиқ иҷро хоҳанд шуд, вақте ки онҳо бо онҳо дучор мешаванд ва ба онҳо мусбат ё манфӣ муносибат мекунанд. Агар шумо имон оваред, мувофиқи суханони Худованди мо Исои Масеҳ наҷот хоҳед ёфт. Осмон ва замин гузарон аст, аммо суханони Ман гузарон нест.
Юҳанно 3:3-ро ба ёд оред, Исо гуфта буд: «Ба ростӣ, ба ростӣ ба ту мегӯям: агар касе аз нав таваллуд наёбад, Малакути Худоро дида наметавонад». Юҳанно 3:18: «Ҳар кӣ ба Ӯ имон оварад, маҳкум карда намешавад, лекин ҳар кӣ имон надорад, аллакай маҳкум шудааст, зеро ба исми Писари ягонаи Худо имон наовардааст». Писари ягонаи Худо Исои Масеҳ аст. Агар шумо ба исми Писари ягонаи Худо, ки Исо номида шудааст, бовар накунед; шумо аллакай маҳкум шудаед. Номи ӯ Исо аст; балки Исо низ номи Падар аст. Дар Юҳанно 5:43 Исо гуфт: «Ман ба исми Падари Худ омадаам, (Исо) ва шумо Маро қабул намекунед; агар дигаре ба номи худаш (шайтон) биёяд, Ӯро қабул хоҳед кард».
Ишаъё 55:11-ро фаромӯш накунед: «Каломи Ман, ки аз даҳони ман мебарояд, ҳамин тавр хоҳад буд: он ба сӯи Ман ботил нахоҳад баргашт, балки он чиро, ки ман мехоҳам, ба амал оварад, ва дар он чи ба ман бихоҳам, муваффақ хоҳад шуд. фиристод». Осмон ва замин гузарон аст; вале каломи Ман гузарон нест. Меравам, то ки барои шумо ҷой тайёр кунам, боз омада, шуморо ба назди Худ мебарам, то ки дар он ҷое ки Ман ҳастам, шумо низ дар он ҷо бошед.
22. 7, 12 ва 20 — «Инак, зуд меоям*. Ва инак, зуд меоям, ба зудӣ меоям». Осмон ва замин гузарон аст, аммо суханони Ман гузарон нест. Шумо омода бошед, ки Исо ҳатман зуд меояд ва дар як соат шумо фикр намекунед. Ин суханони Ӯст ва онҳо ҳеҷ гоҳ ноком шуда наметавонанд ва ба сӯи Ӯ бефоида бармегарданд. Ӯст Худои якто ва доност!
Аммо суханони ман намегузаранд - Ҳафтаи 08