Панҷ дақиқа пеш аз тарҷума

Идома….

Юҳанно 14:3; «Ва агар биравам ва барои шумо ҷой тайёр кунам, боз омада, шуморо назди Худ хоҳам бурд; то ки дар он ҷое ки Ман ҳастам, шумо низ дар он ҷо бошед.

(Ваъдае, ки шумо бояд ҳамеша ҷустуҷӯ кунед ва барои он омода шавед).

Ибриён 12:2; Ба Исо — муаллиф ва анҷомдиҳандаи имони мо нигариста; ки ба хотири шодие ки пеши Ӯ гузошта шуда буд, ба расвоӣ беэътиноӣ карда, ба салиб тоб овард ва дар ямини тахти Худо нишастааст.

Вақт оқибат ба Панҷ дақиқа пеш аз тарҷумаи арӯс меояд, ба умеди шумо як. Аз рафтани мо дар дили мо шодии тасаввурнашавандае пайдо мешавад. Ҷаҳон барои мо ҳеҷ ҷалбе нахоҳад дошт. Шумо худро бо шодӣ аз ҷаҳон ҷудо хоҳед кард. Самари Рӯҳ дар ҳаёти шумо зоҳир хоҳад шуд. Ту худро аз ҳар намуди бадӣ ва гуноҳ дур хоҳед дид; ва ба қудсият ва покӣ нигоҳ доштан. Вақте ки мурдагон дар байни мо қадам мезананд, оромии нав, муҳаббат ва шодии шумо шуморо фаро хоҳад гирифт. Аломате, ки ба шумо мегӯяд, ки вақт тамом шудааст. Дар хотир доред, ки мурдагон дар Масеҳ аввал эҳё мешаванд. Онҳое, ки ба калиди мошин ва хона ниёз доранд, пеш аз он ки моро ба парвози охирин аз ин дунё барои арӯс бурда шаванд, бипурсед.

Ғалотиён 5:22-23; Аммо самараи Рӯҳ муҳаббат, шодмонӣ, осоиштагӣ, пурсабрӣ, фурӯтанӣ, некӣ, имон, Ҳалимӣ, фурӯтанӣ аст: бар зидди онҳо қонун нест.

1 Юҳанно 3:2-3; Эй маҳбубон! Алҳол мо фарзандони Худо ҳастем, ва ҳанӯз маълум нест, ки чӣ гуна хоҳем буд; зеро ки мо Ӯро ҳамон тавре ки ҳаст, хоҳем дид. Ва ҳар касе ки ба ӯ чунин умед дорад, худро пок мекунад, чунон ки вай пок аст.

Ибриён 11:5-6; Бо имон Ҳанӯх тарҷума шуд, ки маргро набинад; ва ёфт нашуд, зеро ки Худо ӯро тарҷума карда буд, зеро ки пеш аз тарҷумааш вай шаҳодат дода буд, ки ба Худо писанд омад. Аммо бе имон ба вай писанд омадан ғайриимкон аст, зеро ҳар кӣ назди Худо меояд, бояд имон оварад, ки Ӯ ҳаст, ва Ӯ ба толибони Ӯ мукофот медиҳад.

(панҷ дақиқа пеш аз тарҷума шаҳодати шумо чӣ хоҳад буд, Ҳанӯхро ба ёд оред).

Филиппиён 3:20-21; Зеро ки гуфтугуи мо дар осмон аст; Аз он ҷо низ мо Наҷотдиҳанда, Исои Масеҳи Худовандро мунтазирем: Ӯ бадани палидамонро дигаргун хоҳад кард, то ки он ба бадани ҷалоли Ӯ, ба ҳасби коре, ки ба василаи он қодир аст, ҳама чизро ба Худ мутеъ созад, мубаддал шавад.

1 Қӯринтиён 15:52-53; Дар як лаҳза, дар мижа задани чашм, дар карнаи охирин: зеро ки карнай садо хоҳад дод, ва мурдагон бефано эҳё хоҳанд шуд, ва мо дигаргун хоҳем шуд. Зеро ки ин фосид бояд либоси бефаноӣ дар бар кунад, ва ин миранда бояд ҷовидонӣ бипӯшад.

1 Таслӯникиён. 4:16–17; Зеро ки Худи Худованд аз осмон бо нидо, бо овози фариштаи сарвар ва карнаи Худо нозил хоҳад шуд; ва мурдагон дар Масеҳ аввал эҳьё хоҳанд шуд: Он гоҳ мо, ки зинда ҳастем ва боқимонда, бо онҳо дар осмон бурда хоҳем шуд. абрҳо, то ки Худовандро дар ҳаво пешвоз гиранд; ва мо ҳамеша бо Худованд хоҳем буд.

Матто 24:40-42, 44; Он гоҳ ду нафар дар саҳро хоҳанд буд; яке гирифта ва дигаре гузошта мешавад. Ду зан дар осиёб дастос мекунанд; яке гирифта ва дигаре гузошта мешавад. Пас, бедор бошед: зеро намедонед, ки Худованди шумо дар кадом соат меояд. Пас, шумо низ тайёр бошед, зеро дар соате ки шумо гумон намекунед, Писари Одам меояд.

Матто 25:10; Ва ҳангоме ки онҳо барои харид кардан рафтанд, домод омад; ва тайёр буданд, бо Ӯ ба тӯй даромаданд, ва дар баста буд.

Ваҳй 4:1-2; Пас аз ин ман назар андохтам, ва инак, даре дар осмон кушода шуд; ва овози аввалине ки шунидам, мисли карнайе буд, ки бо ман гуфтугӯ мекард; ки гуфта буд: «Ба ин ҷо биё, ва ман он чиро, ки дар оянда бояд бошад, ба ту нишон хоҳам дод». Ва дарҳол ман ба рӯҳ афтодам, ва инак, тахте дар осмон гузошта шуда буд, ва яке бар тахт нишаст.

Ҳаракат кунед. 23-2 - сархати охирин; Бо Худо на ибтидо ва на анҷом. Пас барои Ӯ вақт нест, танҳо инсон вақт дорад (давра) ва он тақрибан ба итмом мерасад. Худо ба инсон 70-72 сол умр дод ё каме бештар (мӯҳлат). Агар мо мисли Худо абадӣ мебудем, омили вақт аз байн мерафт. Агар мо Исоро ҳангоми марг дошта бошем, мо аз ин минтақаи вақт иваз мешавем ва ба минтақаи абадӣ (ҳаёт) қадам мезанем. Ҳангоми ба ваҷд омадан бадан тағир меёбад, вақти мо қатъ мешавад ва ба абадият омехта мешавад (маҳдудияти вақт).

051 - Панҷ дақиқа пеш аз тарҷума - дар PDF