Сафар ба маъбади Худо

Идома….

Ибриён 9:2, 6; Зеро ки дар он ҷо хайма сохта шуда буд; якум, ки дар он шамъдон, дастархон ва нони намоишӣ буд; ки онро маъбад меноманд. Ва ҳангоме ки ин корҳо ҳамин тавр муқаррар карда мешуданд, коҳинон ҳамеша ба хаймаи якум мерафтанд ва хизмати Худоро ба ҷо меоварданд.

(Муқаддасоти беруна) Аксарияти масеҳиён имрӯз дар ин муқаддасоти беруна амал мекунанд ва таваққуф мекунанд. Баъзеҳо қадами наҷотро қабул мекунанд ва ба қудсҳои ботинӣ амиқтар намедароянд.

Ибриён 9:3–5, 7; Ва баъд аз пардаи дуюм, хаймаи муқаддас, ки муқаддастарин аз ҳама номида мешавад; Он дорои бухури тилло, ва сандуқи аҳд гирдогирд бо тилло пӯшонида шуда буд, ва дар он деги тиллои манна, ва асои Ҳорун, ки шукуфта буд, ва мизҳои аҳд; Ва бар он каррубиёни ҷалол соя меафкананд; ки мо холо дар ин бора махсусан сухан ронда наметавонем. Аммо ба дуюмин саркоҳин ҳар сол як маротиба танҳо медаромад, на бе хун, ки онро барои худ ва барои гуноҳҳои қавм қурбонӣ мекард;

(Муқаддасоти дарунӣ) Хаймаи дуюм барои дохил шудан ба он хун лозим аст. Маркази шафоат, - Исо барои мо пардохт кард, то ба хаймаи дуюм равем. Ба воситаи Исои Масеҳ мо метавонем ба хаймаи ботинӣ ё парда ворид шавем.

Ибриён 4:16; Пас, биёед далерона назди тахти файз биёем, то ки марҳамат ба даст орем ва дар вақти зарурӣ файзро пайдо кунем, то ки ёрӣ диҳем.

Танҳо хуни Исои Масеҳ метавонад шахсро ба виҷдон комил гардонад.

Ибриён 9:8-9; Рӯҳулқудс ин маънои онро дорад, ки роҳ ба муқаддастарини ҳама ҳанӯз зоҳир нашудааст, дар ҳоле ки хаймаи аввал ҳанӯз истода буд: Он барои замони ҳозира шахсияте буд ва дар он ҳам ҳадяҳо ва ҳам қурбониҳо пешкаш карда мешуданд, ки метавонист хизматгорро аз рӯи виҷдон комил нагардон;

Ибриён 10;9-10; Он гоҳ гуфт: «Инак, ман омадаам, то иродаи Туро ба ҷо оварам, эй Худо». Якумро мебардорад, то дуюмро устувор созад. Бо ин ирода мо ба василаи қурбонии Бадани Исои Масеҳ як бор тақдис мешавем.

Ибриён 9;11; Аммо Масеҳ ҳамчун саркоҳини некиҳои оянда ба воситаи хаймаи бузургтар ва мукаммалтар омад, ки бо дастҳо сохта нашудааст, яъне на аз ин бино;

Юҳанно 2:19; Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ин маъбадро вайрон кунед, ва Ман онро дар се рӯз барқарор хоҳам кард».

Ибриён 9:12, 14; На бо хуни бузҳо ва гӯсолаҳо, балки бо хуни худ як бор ба макони муқаддас даромада, барои мо кафорати абадӣ пайдо кард. Чӣ қадар бештар Хуни Масеҳ, ки ба воситаи Рӯҳи абадӣ Худро беайб ба Худо қурбон кардааст, виҷдони шуморо аз аъмоли мурда пок мекунад, то ба Худои Ҳай хизмат кунед?

Ибриён 9:26, 28; Зеро он вақт вай бояд аз замони офариниши ҷаҳон борҳо азоб кашида бошад; Ҳамин тавр, Масеҳ боре пешниҳод карда шуд, ки гуноҳҳои бисёриҳоро бар дӯш гирад; ва ба толибони Ӯ бори дуюм бегуноҳ барои наҷот зоҳир хоҳад шуд.

Ибриён 10:19-20, 23, 26; Пас, эй бародарон, ҷуръат дошта бошед, ки ба қудсияти хуни Исо дохил шавед, бо роҳи нав ва зинда, ки онро Ӯ барои мо ба воситаи парда, яъне ҷисми Худ бахшоидааст; Касби имони худро бечунучаро нигоҳ дорем; (Зеро ки Ӯ амин аст, ки ваъда додааст;) Зеро, агар мо баъд аз он ки дониши ростиро гирифтем, қасдан гуноҳ кунем, дигар қурбонии гуноҳҳо боқӣ намемонад,

Дар хаймаи берунӣ, ки бисёре аз масеҳиён дар гирду атроф амал мекунанд, таваққуф накунед ва ҳеҷ гоҳ ба сатҳи баланди имон нагузаред. Аммо бо хуни Масеҳ ба хаймаи ботинӣ ҳаракат кунед ва ба номи Худованди мо Исои Масеҳ далерона ба курсии раҳмат наздик шавед.

Ибриён 6:19-20; Он умеде ки мо ҳамчун лангари рӯҳ дорем, ҳам устувор ва ҳам устувор ва ба он даруни парда дохил мешавад; Ба он ҷое ки пешгузашта барои мо дохил шуд, ҳатто Исо саркоҳин таъин кард то абад мувофиқи фармони Малкисодик.

SCROLL - № 315 - Барои итоат накардан ман баъзе аз бокираҳои аблаҳи Инҷили гармро пешгӯӣ мекунам (онҳо дар хаймаи берунӣ, ки дар он ҷо шамъдон, миз ва нони намоишӣ мавҷуд аст ва аз корҳои динӣ қаноатманданд) бо ин рӯбарӯ мешаванд, зеро онҳо исён карданд. бар зидди анбиёи Худо (баъзе аз имондорон ба хаймаи дуюм, ба муқаддасоти муқаддас, ки дар он бухури тилло, сандуқ, аҳд, деги тиллое, ки манна дошт, ва асои Ҳорун, ки шукуфта буд ва суфраи аҳдро дар бар мегирад, дохил мешаванд, ва макони раҳмат) ва пеш аз бадард омадан аз миёни системаҳои мурда берун намеомад ва дар мусибати бузург боқӣ хоҳанд монд.

Қувваи хунро пурра бо Калом ва Номи Исои Масеҳ истифода баред, то ба курсии марҳамати Худо бирасед; дар хаймаи берунӣ истода, давр назанед. Ба муқаддасоти муқаддас биравед ва дар назди курсии раҳмат афтодаед. Вақт кӯтоҳ аст.

052 - Сафар ба маъбади Худо - дар PDF