Фаҳмиши пайғамбарӣ

67. Тарҷумаи Наггетс

Фаҳмиши пайғамбарӣ - "Нақлиёти ғайритабиӣ бо тарҷума чӣ иртибот дорад?" - "Дар рӯзҳои Библия дар вақтҳои гуногун интиқоли ғайриоддӣ сурат мегирифт! Пеш аз он ки Илёс тарҷума шавад, ӯ боркашонии ғайриоддӣ аз сар гузаронидааст! Убадьё инро дар 18 Подшоҳон 12:XNUMX ошкор кардааст!» - «Исо инчунин шогирдони Худро ҳангоми тӯфон дар баҳр ба таври ғайритабиӣ интиқол дод! Зеро дар як мижа задан аз замону фазо гузаштанд! Ду чизи аҷибе рӯй дод! Ногаҳон тӯфон қатъ шуд! ... Баъд, қаиқ ва мусофиронаш (ки дар миёнаи баҳр буданд) ногаҳон дар хушкӣ шуданд! (Юҳанно 6:21) - "Боз як бори дигар Исоро бо дахолати шайтон бурданд! Онҳо инчунин аз вақт ва фазо гузаштанд, зеро Исо шоҳиди он буд, ки салтанатҳо ба минтақаи вақти мо равшан мешаванд! Зеро он гуфта мешавад, ки ин танҳо як лаҳзаи вақтро гирифт! (Луқо 4:5) - "Чунин ба назар мерасад, ки худи Павлус ҳангоми ба Биҳишт бурданаш шоҳиди нақлиёти ғайриоддӣ буд! Ӯ мутмаин набуд, ки дар бадан аст ё берун аз бадан, аммо як чиз аниқ аст, ки ӯ аз замон ва фазо дар дигар андоза гузаштааст! » – “II Cor.12: 2, оё дар бадан, ман гуфта наметавонам; ё аз ҷисм берун аст, ман гуфта наметавонам: Худо медонад». - "Филипп низ инро аз сар гузаронидааст! Зеро ки рӯҳи Худованд Филиппусро дастгир карда, ба шаҳри дигар фуруд омад! (Аъмол 8:39-40) - Ӯро ба таври ғайритабиӣ ба масофаи тақрибан 40 ё 50 мил интиқол доданд! – «Ҳоло гап ин аст!... Дар замони муосир мегӯянд, ки ин гуна ҳодиса борҳо рух медод! Ва вақте ки мо ба тарҷума наздиктар мешавем, эҳтимол дорад, ки бештари инҳо сурат бигиранд! Зеро ин аломати он хоҳад буд, ки тарҷумаи калисо хеле наздик аст!»

Асрори – «Оё Тарҷумаро (ваҳшатро) кофирони дунё хоҳанд дид ё золимони дунё? Не, он мисли дузд хоҳад буд; махфӣ! Аввалин меваҳо дар ҳаво бо Худованд мулоқот хоҳанд кард!» (4 Тас. 16: 17-1) - «Аммо дар охири Ҳармиҷидӯн ҳама чашмҳо Ӯро хоҳанд дид! Ин ду ҳодиса аз ҳам фарқ мекунанд ва солҳо фарқ мекунанд! (Ваҳй 7:24) – Мат. 29:30-31, «Чуноне ки шумо мебинед, ояти XNUMX маълум мекунад, ки баргузидагон аллакай дар осмон ҳастанд ва барои ин чорабинӣ ҷамъ шудаанд!» - "Дар як лаҳза дар як мижа задан бадани мо ба ҷисми ҷалол табдил меёбад ... хеле осмонӣ ва беназир! Аён аст, ки мо метавонем бо андеша сафар кунем! Он на бо қувваи ҷозиба ва на қонунҳои табиат баста нахоҳад шуд ва дорои қудрати хеле болотар аз ҳама чизест, ки мо дар айни замон медонем! Мисли Исо, бо хоҳиши худ зоҳир шуд ва аз байни ашёҳои моддӣ гузашт! Ва ин бадан ҳеҷ гоҳ фосид ва фарсуда нахоҳад шуд! Агар лозим бошад, кас метавонад ба осонӣ аз вақт ва фазо убур кунад! Аммо бештар аз ҳама ҳама корро бо хости Худо мекунам!»

Пас аз тарҷума, оянда чӣ мешавад? - "Муқаддасонро бо кадом кори махсус алоқаманд хоҳанд кард?" - «Аз афташ онҳо бо Худованд хоҳанд буд, вақте ки шайтон дарҳол ба замин андохта мешавад! (Ваҳй 12:7, 12-13) – Пас аз он онҳо ба чанд чиз машғул хоҳанд шуд; аммо як воқеаи дигар зиёфати издивоҷи Барра хоҳад буд! Онҳо инчунин дар бораи кори ояндаи худ дастуру омӯзиш мегиранд! Ва он гоҳ онҳо бо Масеҳ дар ҷанги Ҳармиҷидӯн бармегарданд!» (Ваҳй 19:7–8)! — Оятҳои 11-17-ро хонед!

Идома - "Исо дар тарҷумаи муқаддасони меваи аввал ҳадафи махсус дорад, зеро як чиз онҳо вазифадор хоҳанд шуд, ки ҷаҳонро бо Масеҳ доварӣ кунанд" - I Қӯр. 6:2, «Оё намедонед, ки муқаддасон ҷаҳонро доварӣ хоҳанд кард? Ва агар ҷаҳон аз ҷониби шумо доварӣ шавад, оё шумо лоиқ нестед, ки дар чизҳои хурдтарин доварӣ кунед?» - «Ин доварии муқаддасон бо Исо дар Заб. 149:5-9! Ба мо низ гуфта мешавад, ки ширкати manchild (интихобшуда) ҳукмронии ҳамаи халқҳо бо асои оҳан алоқаманд бо Исо! ” (Ваҳй 12:5) – “Акнун мо мебинем, ки бо чунин кӯмаки бузург кор кардан дар назди онҳо яке аз сабабҳои он аст, ки онҳо бояд аввал рӯҳбаланд шаванд, то онҳо ба вазифаҳои ояндаи худ омода шаванд!” - "Гуфтан хеле зиёд аст, аммо ин ба мо нишон медиҳад, ки барои онҳое, ки Худоро дӯст медоранд, дар пешанд! Зеро ки мо навакак дар бораи он чизе, ки Ӯ барои мо дар ҷовидона кор кардан дорад, сухан рондем! Зеро ба наздикӣ вақт дигар нахоҳад буд! Ва маълум аст, ки Ӯ дар насли мо зоҳир хоҳад шуд, то моро ба сӯи Худ қабул кунад!»

Ҳаракат кунед # 162

Мо сари вақт дар куҷо истодаем? - "Мо то чӣ андоза ба Тарҷума наздикем?" -Мо бешубҳа дар мавсими замоне ҳастем, ки Исои Масеҳ эълон кардааст! Дар он гуфта буд: «Ин насл аз олам нагузашта, ҳамааш ба амал ояд». (Мат. 24:33-35) -«Дар бораи мусибати бузург, зиддимасеҳ ва ғ. хеле пешгӯиҳо боқӣ мондаанд. Аммо дар байни баргузидагон ва тарҷума пешгӯиҳои Китоби Муқаддас қариб боқӣ мондаанд! ...Ғайр аз иҷрошавии бештари пешгӯиҳои ниҳоӣ, ки аллакай дода шудаанд. Ва пешгӯиҳои Навиштаҳо ҳар рӯз иҷро мешаванд ва ҳатто пешгӯӣ мекунанд, ки пас аз рафтани Арӯси Масеҳ чӣ рӯй хоҳад дод!» –«Пешгӯиҳо дар бораи тарсу ҳарос, нооромӣ ва изтироб дар тамоми халқҳо ба мо нишон медиҳанд, ки мо дар соатҳои охири замон ҳастем! - Агар шумо метавонед бубинед ва бубинед, ки дар бораи ояндаи тақрибан солҳои 1988-93 дар бораи ҷангҳо, заминларзаҳои қотил, обу ҳаво, гуруснагӣ, иқтисод, пешвоён, террористон, қотилон, ивазшавии миллатҳо, бонкдорӣ, қарз, технология, электроника, компютерҳо, шоҳроҳҳо, мошинҳо, шаҳрҳо, имлоҳои гуногун, дин, силоҳҳои нав, кайҳон, телевизион, асри фантазия, фарорасии давраи 3-ченака, пешгӯиҳо дар бораи Исроил, ИМА ва Аврупои Ғарбӣ, қонунҳои байналмилалӣ, тағирот дар роҳ одамон зиндагӣ мекунанд, кор мекунанд ва зиндагӣ мекунанд ва ғайра... Ин танҳо чанде аз чизҳоест, ки ҷаҳонро тағир медиҳанд, зеро мо онро дар санаҳои додашуда медонем! ” – “Дар “анҷоми” ин давра, каме бидиҳед ё бигиред, ба андешаи ман, зиддимасеҳ низ метавонист ба расм ворид шавад! …Дар ояндаи наздиктарин гардиш ва тағироти ҷаҳон дар пеши назари мост! -«Родисаҳои умумиҷаҳонӣ айнан заминро ба ларза хоҳанд овард! ...Асосҳои ҷомеа ба тартиби нав табдил меёбанд! …Агар масеҳиён манзараи умумии он чиро, ки омада истодааст, бубинанд, ман боварӣ дорам, ки онҳо дуо мегуфтанд, Худовандро меҷӯянд ва дар ҳақиқат дар бораи кори ҳосили Ӯ ҷиддӣ муносибат мекарданд!». Ҳаракат кунед # 135

Пешбинӣ шудааст ва ба зудӣ меояд -“Мо дар остонаи замони нав ҳастем. Шамолҳои фиреб бар замин чун абрҳои пеш аз тӯфон вазида хоҳанд шуд! Дар асл дидан мумкин аст, ки дуди гумроҳӣ тафаккури бисёр одамонро барои қабули он чизе ки дар ояндаи наздик пайдо мешавад, таълим медиҳад!” -"Масалан, скриптҳои мо нишон медиҳанд, ки диктатори ҷаҳон дар наздикии кунҷ аст! (Пешгӯии ин синну сол дуруст садо медиҳад. ...Вазире бо номи Ҷон, Клифф Рок (калисои -асри 14) пеш аз соли 2000-и милодӣ пешгӯӣ карда буд, зиддимасеҳ худро ба ҷаҳон ошкор хоҳад кард! -Ва ин ки ӯ ба ин вазифа интихоб мешавад. Он вақт қувваҳои Шайтон тавассути ҳукумати махфии онҳо ба як ҳукумати зиддимасеҳ табдил ёфтан, тамоми заминро таҳти назорати худ қарор медоданд!» (Иқтибоси хотимавӣ) -Ин пешво аз як тартиботи динӣ бармехезад. Вай бар дини католикӣ таъсири бузург хоҳад дошт; илова бар ҳамаи динҳои дигар!» — «Вай хеле сиёсй мешавад; ӯ ҷодугари сухан хоҳад буд! Ниҳоят ҳисобкунаки марговар, фиребгар ва нобудкунандаи инсоният! -"Лодикияиён (аксарияти протестантҳо) бо суханони бузурги дабдабаноки ӯ ба эътимоди ӯ афтодаанд! Зеро ки Худованд онҳоро аз даҳони Худ ба мусибатҳо берун хоҳад кард!” -“Инак, мегӯяд Исои Худованд, ин Навиштаҳо бехабар ба сари онҳо хоҳад омад. ” Айюб 34:20, -“Дар як лаҳза онҳо хоҳанд мурд, ва мардум нисфи шаб ба изтироб афтода, хоҳанд мурд; ва тавоноҳо бе даст бурда хоҳанд шуд!»-Ва пеш аз он ки ин пешгӯӣ низ мегӯяд Худованд, Ман ду шаҳри бузурги Калифорнияро несту нобуд хоҳам кард. Ман ба онҳо ҷой додам, то тавба кунанд, аммо ками онҳо гӯш карданд. Онҳо афтодаанд ва афтодаанд! – Ва он шаҳрҳои даштӣ, ки дар амонӣ ба сархушӣ машғуланд, ба ларза хоҳанд афтод! – Оре, шаҳри бузурги Шарқии нақлиёт ва тиҷорат, сарват ва лаззат, ки мегӯянд, ки мо дар бадии худ дар канори баҳр сиҳат мемонем; зеро мегуянд, ки мо аз хама бойтаринем! Зеро ки вай ба садои обҳои пурқувват, ларзиш ва хокистари оташ мубаддал хоҳад шуд! Зеро ки онҳо гиря мекунанд, мо ӯро аз дур мебинем, ва ногаҳон садо баланд мешавад; мо дигар ӯро намебинем; зеро вай пора-пора шуда, аз ҳаёт маҳрум шудааст». -."Ин ба пешгӯие, ки дар Ваҳй 18:9-10 омадааст, шабоҳат дорад - "Инак, шамолҳои азим ва даҳшатнок дар саросари баҳр ва замин ғол хоҳанд кард. Заминларзаи ногаҳонӣ ва сахт сайёраро ба изтироб меорад! Тӯфонҳои сахте хоҳанд омад, ки солҳои зиёд дида нашуда буданд! Ҳамчунин дар паси он замини хушк барои об гиря хоҳад кард. Ва шунида мешавад: як танга гандум ба як динор (музди якрӯза) ва 3 ченак ҷав ба як динор! Ва равган ва май хеле кам аст! -Зеро ки ногаҳон як чизи нав рӯй дод. Мӯҳр (тамға) бар мардуми ниёзманд дида мешавад! Зеро ки онҳо пеши ҳоким меларзанд! Ҳамаи ин эҳьё хоҳад шуд, зеро онҳо пешгӯии қадимиро тарк карда, рад карданд! (Аз афташ, ин дар бораи Ваҳй 13:17 сухан меравад) Аждаҳо аз қаъри қаър баромад, тамғаи оташаш халқҳоро ғулом кардааст! (Ваҳй 9:11) - Ва Абаддон (вайронкунанда) ба зудӣ аз паи он хоҳад омад!» –“Аммо як ҳодисаи дигар пеш аз ин аст, дар зер бихонед!”

Тарҷума - он гоҳ мусибати бузург — Ва акнун ин ду мавзуъ. Азбаски мо ба он хеле наздик шуда истодаем, хеле муҳим аст, ки мо ваҳйро фаҳмем" -Ваҳй. 12:1, «калисои асрҳо, аз ҷумла Калисои Аҳди Ҷадидро ошкор мекунад!» - «Зане, ки бо рамзи офтоб, моҳ ва 12 ситора дар бар кардааст, асрҳои гузашта, ҳозира ва ояндаро ошкор мекунад! Ояти 5 нишон медиҳад, ки интихобшудагони ҳақиқӣ дастгир шудаанд! (тарҷума) - Ва он гоҳ мо дар оятҳои 16-17 мефаҳмем, ки ҳанӯз одамон боқӣ мондаанд; Инҳо муқаддасони мусибатанд!… Онҳоро боқимондаҳои насли вай меноманд. ..Рев. 7:14 ҳамон муқаддасони мусибатро тасдиқ мекунад. Онҳо дар рӯи замин бо мӯҳри 144 000 яҳудӣ ҳастанд!» (ояти 4) - Мат. 24:39-42, «ҳамон чизеро, ки мо дар борааш дар Ваҳй боби гуфта будем, ошкор мекунад. 12. -Дар куҷо одамон ошуфтааст, ин аст, ки онҳо Мат мехонанд. 24:29-31… Аммо чунон ки шумо дар ояти 31 дидед, Тарҷума аллакай иҷро шудааст, зеро шумо мебинед, ки Ӯ баргузидагони Худро аз 4 шамол, аз як канори осмон то канори дигари осмон ҷамъ мекунад! ...Ва танҳо бо онҳо бармегарданд, то дар ҷанги Ҳармиҷидӯн халал расонанд!… Ту онҳоро мебинӣ, ки бо Исо катони сафед дар бар доранд!» (Ваҳй 19:14-21) – «Исо гуфт, ки баргузидагон нигоҳ мекарданд ва дуо мегуфтанд, ки аз даҳшатҳои мусибати бузург раҳо ёбанд!» (Луқо 21:36) - «Мат. 25:2-10 хулосаи аниқ медиҳад, ки қисмат гирифта ва қисмат мондааст. Онро хонед. Ин Навиштаҳоро ҳамчун роҳнамо истифода баред, то боварӣ дошта бошед, ки Калисои ҳақиқӣ пеш аз аломати ҳайвони ваҳшӣ тарҷума карда мешавад ва ғайра». (Ваҳй боби 13)

Пешгӯӣ - вақт ва андоза — «Рӯзе миллионҳо одамони синну солашон гуногун, дар як сония — дар як мижа задан аз ин замин мераванд!» (15 Қӯр. 52:5) -«Аввал Исо нишон дод, ки тағирот то чӣ андоза ногаҳонӣ хоҳад буд! – Пас, ваҳйро ошкор мекунад, чӣ гуна? ” -“Худованд чунон меояд, ки мисли дузд дар шаб!” (2 Тас. XNUMX:XNUMX) – «Ӯ ин муқоисаро дар якчанд Навиштаҳо истифода бурд, чаро? -Чунки дузд ногаҳон ва ногаҳон меояд, вале онҳо аз дидани он чи гирифта шудааст, медонанд! -Ва дузд танҳо чизҳои қиматбаҳо, аз қабили ҷавоҳирот, тилло ва ғайраро мегирад.” -“Ва Исо ҷавоҳироти Худро хоҳад гирифт! (Мал. 3:17-ро бихонед) Ҳамчунин дузд одатан аз он чизе, ки мегирад, хеле зиёдтар (чизҳои қиматбаҳо) мегузорад!» – Эзоҳ: "Интихобшудагон рӯз ва соатро дақиқ нахоҳанд донист, аммо "мавсим" ба онҳо бозгашти Исоро ошкор хоҳад кард! Мо ба зудӣ комилан ба мавсими зуҳури Ӯ ворид мешавем!»

Идома - Луқо 17: 34-36, "Исо ифшо мекунад, ки тарҷума дар ҷойҳои гуногун ва минтақаҳои гуногуни вақт сурат мегирад; вале он дар як вакт дар тамоми чахон руй медихад!». -“Гуфт, ки дар як кат 2 нафар мешавад, якеро мегиранду дигаре мемонанд! Ин мегӯяд, ки он дар як қисми замин шаб хоҳад буд! -Ду зани навбатӣ якҷоя бо дастос (нонпазӣ) мекунанд! -Дар рӯзҳои Китоби Муқаддас занон ин корро субҳи барвақт мекарданд. Ин сухан дар бораи (сабҳ, субҳ) аст! ” -"Пас ду мард дар саҳро, дар ин бора баъд аз рӯз гап мезананд." - "Ҳамин тавр Исо ба мо мегӯяд, ки вақте ки Ӯ зоҳир мешавад, баъзеҳо хоб хоҳанд бурд, баъзеҳо кор мекунанд ва баъзеҳо нав бархостанд!»-«Як вақт буд, ки шаб, субҳ ва рӯз буд!» -“Барои мисол, ба калима бармегардем; дузд. Барои ба таври ғайричашмдошт дастгир кардани одамон дар ИМА, беҳтарин соатҳо дар ин маҷмааи бузурги саноатӣ аз соати 3-и субҳ хоҳад буд. то соати 5 пагохй. – Дар шоҳроҳҳо, дар шаҳрҳо, ҳавопаймоҳо ва ғайра садамаҳо ва маргу мирҳо камтар мешуд, гарчанде ки онҳо ҳанӯз ҳам буданд. То он даме, ки мардум аз хоб бедор шуда, дар дунё чӣ ҳодиса рӯй додааст, камтар мушоҳида мешуд!”-“Ҳоло дар хотир доред, ки мо вақти дақиқро намедонем, ин танҳо як мисол аст. Мо бояд ҳама фаслҳо ва давраҳоро тамошо кунем! Ҳамин тавр, мо дар пешгӯӣ мебинем, ки Худованд вақт ва андозаро тасвир мекунад! (дурахш-тағир-рафта!)

Идома -" Ногаҳон нопадид шудани миллионҳо одамон аз рӯи замин бӯҳрони пурасрор, нофаҳмиҳо, бесарусомонӣ ва ваҳмро дар байни онҳое, ки эҳсос мекунанд, ки чӣ ҳодиса рӯй дод, ба вуҷуд меорад! -Марг ва бадбахтӣ дар ҳама ҷо зиёд мешавад! Аммо ҳамаи ин аз ҷониби ҳукумати ҷаҳонӣ шарҳ дода мешавад! ” -«Таваҷҷуҳи одамон аз рӯйдодҳо бо аломатҳои дурӯғ ва мӯъҷизаҳои зиддимасеҳ ҷалб карда мешаванд! Ин пешвои ҷаҳонӣ воқеан воқеаро ҳамон тавре, ки ҳангоми тарҷумаи Илёс пайғамбар карда буд, масхара хоҳад кард!»

Ҳаракат кунед # 172

Шумо низ омода бошед

Мо дар он чизе зиндагӣ мекунем, ки мо онро охирин, замони охир меномем. Пас аз ин бӯҳрони таназзул инсоният саёҳатҳои зудро бо роҳҳои гуногун пеш мебарад, то заминро комилан тағир диҳад. Инсон кӯшиш мекунад, ки ба сӯи ҷаҳони комили сулҳи ҷаҳонӣ ва фаровонӣ барои ҳама кор кунад. Албатта, он мисли дурӯғи диктаторҳои солҳои 30 хоҳад буд ва мо ҳама медонем, ки чӣ шуд. Ва аз ин рӯ, он боз ба ҷанги бузург оварда мерасонад. Ва ҳамин тавр онҳо сулҳ ва амниятро барои ҳама эълон хоҳанд кард, аммо он бо ин анҷом нахоҳад шуд. Ҳатто яҳудиён то як вақт фирефта хоҳанд шуд. Ҳоло дар ҳамин соат онҳо нақшаҳои иҷро кардани Ваҳй 11:1-2; 2-юм Тесс. 2:4. Дар он чизе, ки ман дар ин ҷо навиштаам, он чизе ки ман гуфтанӣ ҳастам, ин аст, ки воқеан тамоми ҷаҳон ба ҳабс гирифта мешавад. Масеҳи козиб ва анбиёи козиб бештар эҳё хоҳанд шуд. Китоби Муқаддас пешгӯӣ карда буд, ки дар рӯзҳои охир як харобии бузург пеш аз тарҷума рӯй медиҳад. Баъзе одамон воқеан на аз ҳузур дар калисо, балки аз Калом ва имони воқеӣ дур мешаванд. Исо ба ман гуфт, ки мо дар рӯзҳои охир ҳастем ва онро бо таъҷилӣ эълон мекунем.

Аломати олие дода шудааст - ба интихобшудагон танҳо пеш аз тасаллӣ дода мешавад. Аввал калисоҳо муттаҳид мешаванд. Акнун, дар ҳамин вақт тамошо кунед ва пеш аз зуҳури зиддимасеҳ, арӯс ногаҳон меравад. Зеро ки Исо ба ман гуфт. Вай ба ин хеле наздик бармегардад, ё дар вақти муттаҳидшавӣ. Вақте ки баргузидагон инро мебинанд, хоҳанд донист, ки Ӯ ҳатто назди дар аст. Ҳаракати №30.

Вақт зуд мегузарад

Як чиз аниқ аст, мо бешубҳа дар чорроҳа ҳастем. Масеҳиён дар водии қарор қарор доранд ва маҷбур хоҳанд шуд, ки далерона мавқеъ гиранд ё ақиб оянд. Ҳама гуна ҷодугарӣ ва фиребу найранг ҳамчун фариштаи нур пайдо мешавад, то онҳоро фиреб диҳад. Исо гуфт: «Бедор бошед ва дуо гӯед, ки аз ҳамаи инҳо раҳо шавед ва ба ҳузури Ӯ биистед. Мо ба соати торикии хамаи ин вокеахо наздик шуда истодаем. Яке бояд омода бошад. Онон, ки бар рег меафтанд, ғарқ мешаванд ва бар санг (калом) меистанд. Онҳо гиряи нисфи шабро мешунаванд ва нопадид мешаванд. Пас, ин соати мост, ки шоҳиди он аст ва ҳосили ҷонҳоро ба даст меорем. Шумо амалан мебинед, ки Исо, Соҳиби ҳосил, интизори коргарони ниҳоӣ аст. Шумо низ омода бошед. Ҳаракати № 202

067 - Фаҳиши пайғамбарӣ