Он чизҳоеро, ки дар боло ҳастанд, биҷӯед

Дар бораи ин чизҳо мулоҳиза кунед.

"Пас, агар шумо бо Масеҳ эҳьё шуда бошед, он чиро, ки дар боло аст, биҷӯед, ки дар он ҷо Масеҳ дар ямини Худо нишастааст» (Қӯл. 3:1). Ин як ояти зебои умед, имон, муҳаббат ва илҳом аст. Дар он гуфта мешавад, ки чизҳои дар боло бударо биҷӯед. Он на танҳо дар осмон, балки дар ҷойҳои осмонӣ, ки Масеҳ дар тарафи рости Худо нишастааст. Ин дар рӯи замин нест ва бояд таваҷҷӯҳи самимӣ ва садоқати моро ҷалб кунад.

Ваҳй 2:7 - Ба ғолибе, ки ман аз дарахти ҳаёт, ки дар миёни биҳишти Худост, хӯрда хоҳам дод. Ин ҳоло дар боло аст ва мо бояд чизҳои дар боло бударо ҷустуҷӯ кунем - Омин. Ваҳй 2:11 - Ҳар кӣ ғолиб ояд, аз марги дуюм осеб набинад. Кафили ин ваъда дар боло аст; Пас он чиро, ки дар боло аст, биҷӯед - омин. Системаҳои замин маккоранд, хирадманд бошед: Ба ҳама каломи Библия бовар кардан ва қабул карданро омӯзед ва ба одам эътимод накунед, омӯзиши Ҷер. 17:9-10. Ваҳй 2:17 - Ба ҳар кӣ ғолиб ояд, аз манни ниҳон хӯрда хоҳам дод ва ба ӯ санги сафед ва дар санг номи нави навишташуда хоҳам дод, ки онро ҷуз қабулкунанда ҳеҷ кас намедонад. Ин ваъдаҳо куҷоянд? Он чизҳоеро, ки дар боло ҳастанд, биҷӯед, омин. Иҷрои онҳо осмонро дар бар мегирад. Ваҳй 3:5- «Ҳар кӣ ғолиб ояд, либоси сафед дар бар хоҳад кард; ва исми Ӯро аз китоби ҳаёт маҳв нахоҳам кард, балки исми Ӯро дар ҳузури Падари Худ ва дар ҳузури фариштагонаш эътироф хоҳам кард». Китоби ҳаёт дар осмон аст, он чиро, ки дар боло аст, биҷӯед. Агар номи шахс дар китоби ҳаёт набошад, ӯ дар кӯли оташ хотима меёбад, на танҳо Ваҳй 20-ро хонед.

Ваҳй 3: 12- Касе ки ғолиб ояд, ман дар маъбади Худои худ сутуне месозам, ва ӯ дигар нахоҳад баромад; ва Ман бар ӯ номи Худои худ ва номи шаҳри Худои худро хоҳам навишт, ки Ерусалими нав аст, ки аз ҷониби Худои ман аз осмон нузул мекунад ва ман номи нави худро бар вай хоҳам навишт. Ин дар боло аст, Ерусалими Нав, ки аз осмон фуруд меояд. Пас, он чиро, ки дар болои он ҷое ки Исои Масеҳ нишастааст, дар ҷойҳои осмонӣ аст, биҷӯед.
Ваҳй 3: 21 - Ба ҳар кӣ ғолиб ояд, иҷозат медиҳам, ки бо Ман дар тахти Худ биншинад, чунон ки Ман низ ғолиб омадам ва бо Падари Худ дар тахти Ӯ нишастаам. Ин тахт дар боло аст; Он чиро, ки дар боло аст, биҷӯед, ки Масеҳ дар ямини Худо нишастааст. Муҳаббати худро ба чизҳои болотар гузоред, на ба чизҳои рӯи замин. Зеро ки шумо мурдаед ва ҳаёти шумо бо Масеҳ дар Худо ниҳон аст.
Юҳанно 14: 1-3 «Ман боз омада, шуморо назди Худ хоҳам бурд, то дар он ҷое ки Ман дар он ҷо ҳастам, шумо низ бошед. Ваҳй 21:7, «Ҳар кӣ ғолиб ояд, вориси ҳама чиз хоҳад шуд, ва Ман Худои ӯ хоҳам буд, ва ӯ писари Ман хоҳад буд». Ин аст санги асосии ҳама. Ӯ Худои шумо хоҳад буд ва шумо писари Худо хоҳед буд.
Ин ваъдаҳое мебошанд, ки дар ваъдаҳои Бонки Худо дар осмон ноком намешаванд. Чаро шумо фикр мекунед, ки ин замин охирин истгоҳи инсон аст? Боз андеша кун, ки дӯзах ҳасту биҳишт ҳаст. Оё номи шумо дар китоби ҳаёти Барра аст? Ваќт кам аст, Ў дар роњ аст, Он чизеро, ки боло аст, биљўед. Дар хотир доред, ки бе наҷот шумо наметавонед чизҳои болотарро ҷустуҷӯ кунед. Фаромӯш накунед, ки «зеро Худо ҷаҳонро чунон дӯст дошт, ки Писари ягонаи Худро дод, то ҳар кӣ ба Ӯ имон оварад, талаф нашавад, балки ҳаёти ҷовидонӣ ёбад» (Юҳанно 3:16). Ҳоло пеш аз он ки дер шавад, ба Инҷил бовар кунед, то он чизҳоеро, ки дар болои он ҷое, ки Масеҳ нишастааст, ҷустуҷӯ кунед.

Он чизҳоеро, ки дар боло ҳастанд, ҷустуҷӯ кунед - Ҳафтаи 32