Огоҳӣ аз ҳикмат ба наҷотёфтагон

Идома….

1 Қӯринтиён 10:12; Пас, ҳар кӣ гумон мекунад, ки истода истодааст, бояд эҳтиёт кунад, ки наафтад.

1 Қӯринтиён 9:18,22,24; Пас мукофоти ман чист? Ба ростӣ, вақте ки ман башоратро мавъиза мекунам, метавонам башорати Масеҳро бемузд расонам, то ки қудрати худро дар Инҷил сӯиистифода накунам. Барои нотавонон мисли нотавон шудам, то ки нотавононро ба даст оварам; Оё намедонед, ки давандагон ҳама давида, мукофотро як кас мегирад? Пас давед, то ба даст оред.

2-юм Кор. 13:5; Худро бисанҷед, ки оё дар имон ҳастед? худро исбот кунед. Оё худатонро намедонед, ки чӣ гуна Исои Масеҳ дар шумост, магар ин ки мазаммат набошед? 1 Кор. 11:31; Зеро, агар мо худамонро доварӣ мекардем, набояд доварӣ кунем. 1 Кор. 9:27; Аммо ман баданамро зери итоат мегузорам ва онро мутеъ мегардонам: мабодо вақте ки ба дигарон мавъиза карда бошам, худам ҷабрдида нашавам.

1 Петрус 4:2-7; То ки ӯ дигар вақти боқимондаи худро дар ҷисм на бар тибқи ҳавасҳои одамон, балки мувофиқи хости Худо зиндагӣ кунад. Зеро ки дар тӯли умри мо барои мо кифоя аст, ки иродаи халқҳоро ба ҷо оварем, вақте ки мо бо шаҳват, шаҳват, ифротгароӣ, айшу ишрат, зиёфатҳо ва бутпарастиҳои зишт рафтор мекардем; ба ҳамон ошӯби зиёдаравӣ, ки дар ҳаққи шумо бадгӯӣ мекунанд: Кӣ ба касе ки омода аст, ки мурдагон ва мурдагонро доварӣ кунад, ҳисоб хоҳад дод. Зеро ба ин сабаб ба мурдагон низ башорат дода шуд, то ки онҳо ба ҳасби ҷисм ба ҳасби одамон доварӣ карда шаванд, вале ба ҳасби Худо ба ҳасби рӯҳ зиндагӣ кунанд. Аммо анҷоми ҳама чиз наздик аст: Пас, ҳушёр бошед ва барои дуо бедор бошед.

Ибр. 12:2–4; Ба Исо — муаллиф ва анҷомдиҳандаи имони мо нигариста; ки ба хотири шодие ки пеши Ӯ гузошта шуда буд, ба расвоӣ беэътиноӣ карда, ба салиб тоб овард ва ба ямини тахти Худо нишастааст. Зеро ки ба он кас, ки ба чунин зиддияти гунаҳкорон бар зидди худ тоб овардааст, фикр кунед, то ки шумо хаста ва суст нашавед. Шумо ҳанӯз ба хун муқобилат накардаед ва бар зидди гуноҳ мубориза набаред.

Луқо 10:20; Бо вуҷуди ин шод нашавед, ки рӯҳҳо ба шумо итоат мекунанд; балки шод бошед, зеро ки номҳои шумо дар осмон навишта шудааст.

2 Қӯр.11:23-25; Оё онҳо ходимони Масеҳанд? (Ман ҳамчун аблаҳ мегӯям) Ман бештар ҳастам; дар меҳнат бештар, дар рахҳои аз андоза боло, дар зиндонҳо бештар, дар марг. Аз яҳудиён панҷ бор гирифтам, ба ҷуз як чил зарба. Се бор маро бо асо заданд, як бор сангсор карданд, се бор ғарқ шудани киштӣ, як шабу рӯз дар қаъри замин будам;

Яъқуб 5:8-9; Шумо низ сабр кунед. дилҳои худро устувор кунед, зеро ки омадани Худованд наздик аст. Эй бародарон, ба якдигар кина накунед, то маҳкум нашавед; инак, Довар пеши дар истодааст.

1 Юҳанно 5:21; Эй фарзандон, худро аз бутҳо нигоҳ доред. омин.

Навиштани махсус

a) №105 – Ҷаҳон ба марҳилае ворид мешавад, ки наметавонад бо тамоми мушкилоташ мубориза барад. Ин замин хеле хатарнок аст; замон ба рохбарони он норавшан аст. Миллатҳо дар ҳайратанд. Ҳамин тавр, дар баъзе мавридҳо онҳо дар роҳбарӣ интихоби нодуруст хоҳанд кард, зеро онҳо намедонанд, ки оянда чӣ интизор аст. Аммо мо, ки Худовандро дорем ва дӯст медорем, медонем, ки дар пеш аст. Ва Ӯ бешубҳа моро тавассути ҳама гуна нооромиҳо, номуайянӣ ё мушкилот роҳнамоӣ мекунад. Исои Масеҳ дили покдоманеро, ки Ӯро дӯст медорад, ҳеҷ гоҳ ноумед накардааст. Ва Ӯ ҳеҷ гоҳ онҳоеро, ки Каломи Ӯро дӯст медоранд ва зуҳури Ӯро интизоранд, ноумед нахоҳад кард.

б) Навиштани махсус № 67 - Пас биёед якҷоя Худовандро ҳамду сано хонем ва шодӣ кунем, зеро мо дар замони пирӯзӣ ва муҳим барои калисо зиндагӣ мекунем. Ин замони имон ва истисмор аст. Он вақтест, ки мо метавонем ҳар чизеро, ки мегӯем, бо истифода аз имони худ дошта бошем. Фақат каломро гуфтан ва ба амал хоҳад омад. Чуноне ки Навишта мегӯяд: «Барои имондорон ҳама чиз имконпазир аст. Ин соати мост, ки барои Исои Масеҳ дурахшид».

028 - Огоҳӣ аз ҳикмат ба наҷотёфтагон дар PDF