Аз бутпарастӣ гурезед

Идома….

Коринф 1. 10:11–14; Ҳамаи ин воқеаҳо барои намунае бо онҳо рӯй дода буд, ва онҳо барои насиҳати мо навишта шудаанд, ки охирзамон ба онҳо расидааст. Пас, ҳар кӣ гумон мекунад, ки истода истодааст, бояд эҳтиёт кунад, ки наафтад. Шуморо ҳеҷ озмоише нагирифтааст, магар он чизе ки барои одамизод маъмул аст; балки бо васваса низ роҳи раҳоӣ хоҳад ёфт, то ки шумо ба он тоб оварда тавонед. Пас, эй маҳбуби азизам, аз бутпарастӣ бигрез.

Қӯлассиён 3:5–10; Пас, узвҳои худро, ки дар рӯи замин ҳастанд, азоб диҳед; зино, нопокӣ, ишқи аз ҳад зиёд, нафси бад ва тамаъкорӣ, ки бутпарастӣ аст: Ба хотири он ки ғазаби Худо бар фарзандони исён меояд; Аммо акнун шумо ҳамаи инро ба таъхир андохтаед; хашм, ғазаб, кина, куфр, муоширати ифлос аз даҳони ту берун меояд. Ба якдигар дурӯғ нагӯед, зеро ки пирамардро бо аъмоли ӯ ба таъхир андохтаед; Ва одами навро дар бар кардаед, ки он дар дониш аз рӯи симои Офаридгори Ӯ нав мешавад:

Ғалотиён 5:19-21; Аъмоли ҷисм маълум аст, ки инҳоянд; Зино, зино, нопокӣ, фисқу фуҷур, бутпарастӣ, ҷодугарӣ, нафрат, ихтилоф, тақлид, ғазаб, ҷанҷол, фитна, бидъат, ҳасад, куштор, мастӣ, айшу ишрат ва монанди инҳо: дар гузашта ба шумо гуфта буд, ки онҳое ки чунин мекунанд, вориси Малакути Худо нахоҳанд шуд.

Аъмол 17:16; Ҳангоме ки Павлус дар Афина мунтазири онҳо буд, чун дид, ки шаҳр пурра ба бутпарастӣ мубаддал шудааст, рӯҳаш дар вай ба ҷунбиш омад.

1 Подшоҳон 10:6,7; 11:6; 16:13,14,15,16; Ва Рӯҳи Худованд бар ту нозил хоҳад шуд, ва ту бо онҳо нубувват хоҳӣ кард, ва ба одами дигар мубаддал хоҳӣ шуд. Ва ҳангоме ки ин мӯъҷизот ба ту расад, бигзор, ки ба қадри имкон ба ту хизмат намо; зеро ки Худо бо туст. Ва Рӯҳи Худо бар Шоул нозил шуд, вакте ки ин хабарро шунид, ва хашми вай бағоят аланга зад. Ва Самуил шохи равғанро гирифта, ӯро дар миёни бародарони худ тадҳин кард; ва аз он рӯз пеш Рӯҳи Худованд бар Довуд нозил шуд. Ва Самуил бархоста, ба Ромо рафт. Аммо Рӯҳи Худованд аз Шоул рафт, ва рӯҳи нопок аз ҷониби Худованд ӯро ба изтироб овард. Ва навкарони Шоул ба ӯ гуфтанд: «Инак, рӯҳи нопок аз ҷониби Худо туро ба ташвиш овардааст». Бигзор оғои мо акнун ба бандагони худ, ки дар пеши ту ҳастанд, амр фармояд, то марде, ки дар навозандаи маккор аст, ҷустуҷӯ кунанд; дасти вай, ва ту саломат хоҳӣ буд.

1 Подшоҳон 15:22-23; Ва Самуил гуфт: «Оё Худованд аз қурбониҳои сӯхтанӣ ва забҳҳо мисли он ки ба овози Худованд итоат кардан ба он маъқул аст? Инак, итоат кардан беҳтар аз қурбонӣ аст, ва гӯш додан аз чарбуи қӯчқорҳо. Зеро исён мисли гуноҳи ҷодугарӣ аст, ва якравӣ мисли шарорат ва бутпарастӣ аст. Азбаски каломи Худовандро рад кардӣ, Ӯ низ туро аз подшоҳ шудан рад кард.

Забур 51:11; Маро аз ҳузури худ дур макун; ва рӯҳи муқаддаси худро аз ман нагир.

Дар хотир доред, ки бутпарастӣ метавонад Рӯҳи Худоро аз одам дур кунад ва албатта рӯҳҳои бад ҷои даромадан ва манзил хоҳанд дошт. Баъзе ҳолатҳои шабеҳ; Шоул тадҳин шуда буд, аммо вақте ки ӯ бо каломи пайғамбар ба Худо итоат накард, Рӯҳи Худо рафт ва рӯҳи нопок аз ҷониби Худо ба вай дохил шуд. Ба ёд оред, ки чӣ тавр ӯ бо ҷодугари Эндор дидан кард ва Худо дахолат кард ва ба Самуил, ки мурда буд ва дар биҳишт буд, иҷозат дод, ки биёяд ва ба Шоул пешгӯиҳои охирини худро диҳад ва чӣ гуна ва кай анҷоми ӯ хоҳад буд.

Шимшӯн, Рӯҳи Худо аз ӯ дур шуд, аммо вақте ки тавба кард, Худо аз нав барқарор кард ва ӯ дар бораи душманони Исроил доварӣ кард. Чй кадар тавба кардан осон аст. Ҳамчунин дар хотир доред, ки Одаму Ҳавво баъд аз шарики мор аз покӣ палид шуданд ва ҷалоли Рӯҳи Худо аз онҳо дур шуд; Онҳо бесарусомоние, ки ба сари онҳо афтода буданд, ислоҳ карда натавонистанд ва пеш аз он ки даст ба дарахти ҳаёт гузоранд ва то абад гум шаванд, аз Адан фиристода шуданд. Инчунин Люсифер, фариштаи афтода, девҳо, ҳама Рӯҳи Худоро гум карданд, ки дар онҳо тавассути Люсифер кор карда, мехостанд мисли Худо бошанд ва парастиш шаванд. Ин боиси саркашӣ ва якравӣ шуд, ки он ҳамчун шарорат ва бутпарастӣ аст; ҳама аз Шоул подшоҳ ёфт; Пас, Рӯҳи Худо аз ӯ дур шуд. Ҳатто имрӯз Рӯҳи Худо аз ин гуна одамон дур шуда истодааст ва рӯҳи нопок онро мегирад. Бедор бошед ва аз ҳар чизе ки ба бутпарастӣ оварда мерасонад, парҳез кунед ва Павлус гуфт: «Аз бутпарастӣ бигрезед».

Параграфи №75 сархати 4, «Акнун фарқияти ду тухм аст.. Фарзандони Исои Масеҳи Худованд қудрати тамоми Каломи Ӯро хоҳанд гирифт, аммо насли мор на ҳама вақт бо Каломи Худованд биравад. . Ва насли воқеӣ бешубҳа мехоҳад Исоро бубинад. Каломи тадҳиншуда насли ҳақиқиро мазаммат мекунад ва инчунин исбот хоҳад кард».

062 - Аз бутпарастӣ бигрезед - дар PDF