Kur je drita e vetme në një moment të errët

Ndonjëherë në jetë, ju do ta gjeni veten dritën e vetme në një mjedis të errët: i vetmi i krishterë midis një grupi jobesimtarësh. Një situatë e tillë u përball me Apostullin Pal në udhëtimin e tij për në Romë. Tek Veprat e Apostujve 27: 5-44 Pali kishte një përvojë të tërë jetës; Zoti në mes të halleve të tij, (vargu 20). Paul dhe disa të burgosur të tjerë ku do të shoqëroheshin në Romë, për tu gjykuar para Cezarit; Julius centurioni ishte në krye të të burgosurve.

Mjeshtri i anijes, pronari i anijes, besoi në përvojën e tij si një marinar. Ai vlerësoi kushtet e motit dhe kohën më të mirë për të lundruar: por ai nuk e kishte Zotin në llogaritjet e tij, (vargu 11-12). Nga ana tjetër, në vargun 10, Pali u tha njerëzve, "Zotërinj, unë e kuptoj që ky udhëtim do të jetë me dëmtime dhe shumë dëmtime, jo vetëm të ngarkesave dhe anijeve, por edhe të jetës sonë". Sidoqoftë, centurioni i besoi kapitenit dhe pronarit të anijes, më shumë sesa ato që u folën nga Pavli. Në jetë shpesh gjendemi në situata të ngjashme; ku njerëz me përvojë ose ekspertë të fushave të ndryshme janë të ngarkuar me punët që na shqetësojnë. Ata mund të mos marrin parasysh ose të pranojnë pikëpamjet tona dhe pasojat mund të jenë katastrofike, dhe megjithatë të na shfajësojnë, nëse i përmbahemi Zotit. Sot, ekspertë të ndryshëm, psikologë, folës motivues, mjekë, ndonjëherë duan të përcaktojnë ekzistencën tonë dhe ne i besojmë ata; edhe kur nuk janë të sigurt. Ne duhet të ndjekim fjalën e Zotit, për një çështje pasi u lutëm me besnikëri mbi ta. Pavarësisht se çfarë ndodh, mbajeni gjithmonë fjalën e Zotit drejtuar jush në një ëndërr, vizion ose nga Bibla, në lidhje me çdo gjendje që e gjeni. Ekspertët nuk e dinë të ardhmen, por Zoti e di, siç dëshmohet nga situata e Palit në anije gjatë rrugës për në Romë.

Në vargun 13, era e jugut fryu butë (nganjëherë rrethanat përreth jush bëhen aq komode dhe bashkëpunuese saqë duket sikur Zoti është në këtë qetësi, por poshtë tij është me të vërtetë djalli që pret të godasë) duke supozuar se ata e kanë arritur qëllimin e tyre (disa kohë mbështetemi në shpresa, informacione dhe supozime të rreme, duke mos ditur se përcaktohet vdekja ose shkatërrimi), duke humbur që andej (duke u mbështetur në besim të rremë, duke mohuar ose duke mos dëgjuar fjalën e Zotit) ata lundruan afër nga Kreta. Në udhëtimin e jetës, shumë gjëra të rreme vijnë në rrugën tonë, disa prej të cilave ne i përmbahemi fetarisht, pa zbulesë, mençuri ose fjalë njohurie nga Zoti. Gjithmonë ka ekspertë që duan të përshkruajnë jetën tonë; disa mendojnë se kanë ministri për grupe të caktuara njerëzish; disa janë guru për njerëzit e tjerë. Pyetja është kush është drita në këtë situatë të errët? A është i pranishëm Zoti dhe cilin zë po dëgjoni?

Apostulli Pal ishte në një situatë që shumica prej nesh shpesh e gjejmë veten. Dallimi ishte se Pali kishte një shëtitje më të afërt me Zotin, ndryshe nga shumë prej nesh sot që kërkojmë nga ekspertë ose folës motivues ose gurus për të ardhur në shpëtimin tonë. Pali e dinte se ku po shkonte, ai kishte një ide të mirë se çfarë kishte Zoti për të; a keni një ide se ku po ju çon Zoti? Në vargun 10, me fuqinë e zbulesës Pali e dinte se udhëtimi nga Kreta do të ishte i rrezikshëm për të jetuar dhe pronë: por nuk ishte një ekspert në çështjet detare. Shumë shpesh shumë të krishterë dëgjojnë më shumë ekspertë në vend të Zotit, madje edhe në situata jete dhe vdekje si Pali gjatë rrugës për në Romë. Perëndia tashmë i premtoi që të qëndronte para Cezarit. Çdo i krishterë ka nevojë të ruajë zbulimet e tyre nga Zoti, sepse ato nuk janë për zbukurime dhe kurrë nuk e dini kur ato do të shërbejnë si pikë referimi.

Tek Veprat e Apostujve 25:11, Pali tha, Unë i drejtohem Cezarit ndërsa isha në Cezare para Festit, guvernatorit. Një besimtar në Jezu Krishtin nuk shqipton fjalë kot, duke qëndruar para Cezarit në të ardhmen e Palit. Pali, si secili prej nesh, hyri në situata të dëshpëruara dhe të pashpresa. Stuhitë e jetës mund të jenë shkatërruese. Në vargun 15, lexon, kur anija u kap dhe nuk mund të duronte në erë, ne e lëmë atë të voziste. Po, Pali u kap në këtë situatë, ashtu si disa prej nesh janë kapur tani, por Pali ishte i sigurt në Zotin, disa prej nesh humbin besimin në rrethana të tilla. Vargu 18, lexon dhe ne, duke u tejkaluar jashtëzakonisht nga një stuhi, (si pasiguritë ekonomike, financiare, politike, fetare dhe klimatike të sotme, përfshirë pandeminë e virusit corona) të nesërmen ata lehtësuan anijen. Disa nga tregtarët në anije me Palin kishin kursimet e tyre të jetës në mallrat që kishin në anije. Disa prej nesh e gjejnë veten në rrëmujë të ngjashme. Ndonjëherë furtuna e jetës na godet frikën; por për besimtarin ne i përmbahemi shpalljeve dhe dëshmive të Zotit. Ata e lehtësuan anijen duke hedhur mallin e tyre të rëndësishëm për të cilin dikur e kishin dashur. Mos harroni se kur vijnë stuhitë e jetës dhe djalli ju lufton; mos harroni zbulesat dhe besimin e Zotit. Mosbesimtarët hedhin sendet e tyre mbi bord për të lehtësuar anijen, por Pali nuk kishte asgjë për të hedhur mbi bord. Ai nuk mbante gjëra që do ta shkatërronin; ai po udhëtonte i lehtë, kishte besim te Zoti, kishte shpallje dhe dinte te kush besonte.

Dhe kur as dielli dhe as yjet nuk u shfaqën në shumë ditë dhe asnjë furtunë e vogël nuk u vu mbi ne, të gjitha shpresat se duhet të shpëtonim u hoqën më pas, lexon vargu 20. Ndonjëherë ne përballemi me të gjitha shpresat si Paul. A keni qenë ndonjëherë në një situatë të tillë, ku çdo shpresë është humbur, mund të jetë në zyrën e mjekut, shtratin e spitalit, dhomën e gjykatës, qelinë e burgut, kthesën ekonomike, martesën e keqe, varësitë shkatërruese etj; të tilla janë momentet dhe stuhitë e jetës që mund të vijnë papritmas. Në kohë të tilla, ku është besimi juaj dhe në cilat zbulime jeni mbështetur?

Tek Veprat e Apostujve 27: 21-25 Pali inkurajoi të gjithë ata që ishin në anije me të. Pali ishte drita në këtë anije dhe det të errët. Pali ishte besimtari në anije. Pali u vizitua nga engjëlli i Zotit natën me një fjalë; (Pali tha, sepse aty natën më qëndroi pranë engjëlli i Zotit, të cilit unë jam dhe të cilit i shërbej, duke thënë mos ki frikë, Pal; ti duhet të çohesh para Cezarit; dhe ja, Perëndia të ka dhënë të gjithë ata që lundrojnë me ty), vetëm Zoti mund të të ndihmojë në stuhitë e jetës. Zoti mund të të bëjë të jesh drita gjatë momentit të errët.
 Zoti nuk e largoi Palin nga situata, por e pa atë përmes saj; kështu është rasti me çdo besimtar. Zoti do t'ju shohë gjatë momenteve tuaja të errëta në anijen e jetës, stuhitë do të fryjnë, mund të duket e qetë në kohë, por frika mund të jetë e pranishme, humbje mund të ndodhin, ju mund të lehtësoni anijen tuaj, ose të udhëtoni lehtë por fakti më i rëndësishëm është të njohësh Zotin. Zbulimet e përfshira në fjalën e Zotit janë ato që ju duhen në detin e stuhishëm që mban anijen e jetës. Ju duhet këndi i Zotit për t'ju vizituar natën ose ditën dhe për t'ju dhënë një fjalë nga Zoti.

Fjala e Zotit për ju në natën tuaj të errët, në anijen tuaj të stuhishme duhet të përputhet me shkrimet e shenjta. Zoti e di që në jetë duhet të kalojmë shumë gjëra, disa janë probleme që i krijojmë vetes, disa të shkaktuara nga Satanai, disa nga rrethanat. Zoti sheh gjendjen tonë, ndjen dhimbjen tonë, por na lejon t'i kalojmë ato. Këto situata na bëjnë të besojmë te Zoti. Ai mund të mos ju çlirojë por do të jetë me ju gjatë gjithë rrugës. Kur mbërritën në brigjet në Maltë gjithçka humbi, por asnjë jetë nuk humbi. Ndonjëherë kur kaloni kohë të vështira dhe çdo shpresë humbet, një rreze e vogël rrezesh dielli e mbuluar nga reja e shpresës vjen për t'ju forcuar; si Paul duke notuar ose duke notuar në breg në copa të thyera të anijes.

Kur shihni rrezen e vogël të diellit përmes resë, është çështje kohe dhe drita e plotë e diellit do të shfaqet. Nën re shumë gjëra ndodhin, ka shpresë, pritje dhe lehtësim por djalli në shumicën e rasteve po fshihet për të sulmuar edhe një herë. Kur ju jeni të bekuar nga Zoti ose Zoti është duke qëndruar pranë jush, Satani në përgjithësi është i mërzitur dhe dëshiron t'ju shantazhojë ose dëmtojë. Shikoni Palin, katërmbëdhjetë ditë në humnerë, (Veprat 27:27); i shpëtoi vdekjes, vargu 42, mbase ai nuk mund të notonte. Mos harroni faktorin njerëzor në të gjithë ne, disa prej nesh kanë besim për gjëra të mëdha si lufta me një luan, por kanë frikë nga minjtë ose merimangat. Pali i kaloi të gjitha këto për të zbritur në breg, ashtu si shumica prej nesh duke kaluar periudha të vështira. Kishte qetësi, paqe dhe gëzim për të mbijetuar, atëherë djalli goditi. Në rastin e Palit, një nepërkë u fiksua në dorën e tij dhe të gjithë prisnin që ai të vdiste. Imagjinoni, duke mbijetuar në mbytjen e anijes dhe duke rënë në dhëmbët e një nepërkë. Djalli donte ta shkatërronte Palin; por ai duhej të qëndronte para Cezarit ashtu siç i ishte premtuar nga Zoti.

Gjithmonë mbani dëshmitë dhe zbulesat e Zotit para jush; sepse do të keni nevojë për ta në këto ditë të fundit. Palit iu kujtua fjala e Zotit drejtuar tij për t'i mbijetuar stuhisë dhe për të qëndruar para Cezarit, dhe kjo avulloi helmet e nepërkës dhe nxori kërcënimin nga stuhia e jetës. Zoti nuk do t'i ndalë gjithmonë stuhitë dhe nepërkat e jetës, por Ai do të na shohë ashtu si bëri Pavlin Apostull. Besimi te Krishti Jezus sjell pushim në zemër. Besoji zbulesave dhe dëshmive të Zotit. Kërkoni Zotin dhe Ai do t'ju japë dëshmitë dhe zbulesat tuaja për t'u rikthyer kur stuhitë e jetës fryjnë.

019 - Kur je drita e vetme në një moment të errët