Sarah a Rebecca

Cofiwch y gân, “Atgofion gwerthfawr.”

Gen. 21:1-14

Newidiodd Duw yr enw Abram i Abraham, a dweud, “Fe'th wneuthum di yn dad cenhedloedd lawer.” Hefyd, yn ddiweddarach, Duw a newidiodd enw Sarai i Sara, gan ddywedyd, A bendithiaf hi, a rhoddaf i ti hefyd fab iddi: ie bendithiaf hi, a hi a fydd yn fam cenhedloedd; bydd brenhinoedd pobloedd ohoni.” Yr Arglwydd a ddywedodd, ond fy nghyfamod a gadarnhaf ag Isaac, yr hwn a ddyg Sara i ti yr amser gosodedig hwn yn y flwyddyn nesaf. A bu, hi a esgorodd ar etifedd yr addewid Isaac. Duw a gadwodd Sarah, hyd yn oed yn achau Iesu Grist.

Gen.25:20-34;

26: 1-12

Cychwynnodd y gwas a gweddïo, “O Arglwydd Dduw fy meistr Abraham, yr wyf yn pelydru arnat, anfon ataf yn gyflym heddiw, a gwna garedigrwydd wrth fy meistr; A bydded i'r llances y dywedaf wrthi, ollwng dy sosban, atolwg, i mi yfed; a hi a ddywed ddiod, a mi a roddaf ddiod hefyd i’th gamelod: bydded hi a osodaist i’th was Isaac; a thrwy hynny y caf wybod i ti garedigrwydd fy meistr.” Atebodd Duw ei weddi yn union. A'r llances oedd Rebeca y ferch i deulu Abraham. Ni phetrusodd hi ond aeth gyda'r gwas ar ôl trafodaeth deuluol at Abraham ac Isaac. Dyna fenyw a gadwyd gan Dduw i gyflawni ei bwrpas dwyfol. Daeth Esau a Jacob allan ohoni a pharhaodd Jacob daith yr had addawedig ac achau Iesu Grist.

Gen. 24 : 40, “ Ac efe a ddywedodd wrthyf, Yr Arglwydd, yr hwn yr ydwyf fi yn rhodio o’i flaen, a anfon ei angel gyda thi, ac a lwydda dy ffordd; a chymer wraig i'm mab, o'm teulu, ac o dŷ fy nhad.”

Ruth

Cofiwch y gân, “Arglwydd dw i'n dod adref.”

2: 1-23

Wedi cyrraedd Jwda gofynnodd am beidio â chael ei galw yn Naomi, ond yn Marafor dywedodd, “Bu'r Hollalluog yn chwerw iawn â mi.

Daeth y ddau yn ôl yn dlawd, a bu'n rhaid i Ruth bron â chwilota ar dir fferm Boas ymhlith ei weithwyr.

Roedd ganddi dystiolaeth dda gyda'r gweithwyr a beth bynnag roedd hi'n ei hel neu hyd yn oed o gael bwyd am ddim, roedd hi'n cadw rhai yn ôl i fynd adref gyda nhw i Naomi. Pan welodd Boas hi ar achlysur ac ymholi amdani, a chael ei holl dystiolaeth gan eraill.

4: 1-22

Pan rydyn ni'n gwneud datganiadau, mae Duw yn cadw tabiau. A gwobrwyodd Duw hi yn llawn yn Boas. Pan wrthododd y gwaredwr cariadus brynu Naomi a Ruth oherwydd ei bod o Moab, roedd gan Dduw ei gynllun ei hun. Carodd Duw bopeth a ddangosodd Ruth. Felly prynodd Boas Naomi a Ruth yn y cytundeb.

Daeth Ruth yn wraig i Boas. Daeth Duw â Mobiad ag ysbryd gwahanol a rhagorol, a Boas ac Israeliad a Duw a roddodd iddi feichiogi, ac esgor ar fab o'r enw Obed, a ddaeth yn dad i Jesse, tad Dafydd. Roedd Ruth yn gadwedig ac roedd yn achau Iesu ein Harglwydd, Gwaredwr a Christ.

Ruth 2:12, “Yr Arglwydd a dâl am dy waith, a gwobr gyflawn a roddir i ti gan Arglwydd Dduw Israel, yr hwn y daethost i ymddiried dan adenydd.”

Esther

Cofiwch y gân, “Felly byddwch ffyddlon.”

2: 15-23;

4: 7-17

Ond creodd Duw achlysur pan oedd calon y brenin Ahasferus yn llawen â gwin a galwodd am ei wraig i ddod o flaen ei bresenoldeb ar ddiwrnod yr oedd wrth ei fodd ac am ddangos harddwch ei frenhines (Vashti) i'r bobl a'r prisiau. Ond gwrthododd hi ddyfod at orchymyn y brenin, am hynny y brenin a lidiodd yn ddirfawr, a’i ddicter ef a losgodd ynddo. Daeth y drosedd i ben gyda'r brenin yn ei rhoi i ffwrdd a chael gwraig arall i fod yn frenhines.

Arweiniodd hynny at chwilio'r deyrnas am wraig newydd i'r brenin; a chafwyd bod Esther o Mordecai wedi plesio'r brenin fel ei ddewis ond roedd problem.

Roedd Haman y prif dywysog yn casáu Mordecai oherwydd fel Iddew ni fyddai'n plygu i ddyn. Cyn hyn hefyd roedd cynllwyn i ladd y brenin ond clywodd Mordecai amdano a rhoddodd wybod i bobl a helpodd i achub bywyd y brenin. A chafodd ei anghofio ar ôl.

6: 1-14;

7: 1-10;

8: 1-7

Clywodd Mordecai amdano ac anfonodd neges at y frenhines newydd Esther i wneud rhywbeth neu bydd Duw yn dod o hyd i berson arall. Gofynnodd Esther iddi hi ei hun a phob Iddew yn Susan i ymprydio am dridiau ddydd a nos heb na bwyd na dŵr. Yn y diwedd byddai hi'n deisebu'r brenin, hyd yn oed yn mynd cyn bod y brenin bob amser ar gais y brenin. Ond hi a ddywedodd, ar ôl yr ympryd yr âi i mewn at y brenin. Gwnaeth hi. Yn olaf, rhoddodd Duw ffafr, oherwydd yn sydyn daeth i'w galon am fendithio'r sawl a achubodd ei fywyd rhag cynllwyn y drygionus. Darganfuwyd mai Mordecai oedd yr un a gofynnodd y brenin i Harmon beth fyddai'n ei awgrymu i'w wneud i ddyn y mae'r brenin wrth ei fodd yn ei anrhydeddu, gan feddwl mai ef oedd yr un. Anrhydeddwyd Mordecai ac apeliodd Esther at y brenin ynghylch y cynllwyn i ddinistrio'r Iddewon a'r drwgweithredwyr. Fe'i gwrthdroiodd y brenin a chrogwyd Harman. Felly cadwodd Duw nid yn unig Esther ond yr hil Iddewig. Dangosodd Duw ffafr i Esther a’r Iddewon a’u cadw trwy ei gynllun trwy Esther.

Hannah a Rachel

Cofiwch y gân, “Ble gallwn i fynd.”

2: 1-21

Adnabu Elcana ei wraig, a beichiogodd ac esgor ar fab, a galw ei enw ef Samuel, a dweud, “Am imi ofyn iddo gan yr ARGLWYDD. Diddyfnodd hi'r plentyn tua phedair blwydd oed, a dod ag ef i dŷ'r Arglwydd, a'i roi drosodd i'r archoffeiriad, er mwyn iddo wasanaethu yn nhŷ Dduw. “Am hynny hefyd y rhoddais fenthyg ef i'r Arglwydd; tra fyddo efe byw, efe a fenthycir i'r Arglwydd. Ac efe a addolodd yr Arglwydd yno. Daeth Samuel o Hanna yn broffwyd nerthol i Dduw o blentyn. Roedd Hanna yn gadwedig ac yn arbennig a rhoddodd Duw blant eraill iddi. Galwodd hi ef yn Arglwydd. Pwy yw dy Arglwydd?

30:1-8, 22-25

Treiglodd Jacob y graig a dyfrhau defaid Laban, brawd ei fam. Ac a gusanodd Rachel, ac a gododd ei lef ac a wylodd. A Jacob a'i cyflwynodd ei hun yn fab Rebeca, a hi a redodd at ei thad.

Ymhen amser rhoddodd Laban Lea i Jacob yn wraig mewn ffordd ddyrys y nos. Yr oedd hyn wedi digio Jacob, wedi iddo wasanaethu Laban am saith mlynedd, efe a gafodd wraig arall yn lle Rachel, yn ôl yr arfer a ddywedasai Laban, (Cofiwch Esau a genedigaeth hawl geni). Gwasanaethodd Jacob am 7 mlynedd arall i gael Rachel yn wraig iddo, daeth hi hefyd yn fam i Joseff. A Joseff a ddefnyddiwyd gan Dduw i warchod Israel yn yr Aifft. Wedi iddi gael Joseff, hi a ddywedodd, Bydd yr Arglwydd yn ychwanegu i mi fab arall. Galwodd hi ef yn Arglwydd, a chafodd ei gadw a Benjamin ei eni. Pwy yw dy Arglwydd? A ydych yn gadwedig?

Rhuf. 10:13, "Canys pwy bynnag a alwo ar enw yr Arglwydd a fydd cadwedig."

Cadwyd. seliedig, neu gadwedig.

Elisabeth a Mair

Cofia'r gân, "Mor wych wyt ti."

Luke 2: 1-20

Ymwelodd Mair ag Elisabeth ar ôl i'r angel siarad â hi. Ac wedi cyrraedd cyfarchodd Mair Elisabeth wrth fynd i mewn i'r tŷ, a llamodd y baban yng nghroth Elisabeth, a llanwyd Elisabeth â'r Ysbryd Glân. Dywedodd Elisabeth, "A pha le y mae hyn i mi, i fam fy Arglwydd ddyfod ataf fi." Roedd hynny’n dystiolaeth o gadwedigaeth. A oes gennych unrhyw dystiolaeth o'ch cadwraeth? A hi a alwodd y baban heb ei eni Arglwydd. Pwy wyt ti'n ei alw'n Arglwydd? A ydych yn gadwedig neu wedi eich selio i'r Arglwydd?

Luke 2: 21-39

Felly Mair a atebodd ac a ddywedodd, Wele law yr Arglwydd; boed i mi yn ôl dy air." Galwodd hi ef yn Arglwydd, sy'n gwneud y rhyfeddodau hyn. Canys gyda Duw ni bydd dim yn amhosibl.

Ymwelodd Duw â Joseff mewn breuddwyd ac ni roddodd ei wraig ymaith i fod, ond cymerodd hi i mewn a gwylio drosti nes geni'r Gwaredwr Crist Iesu yr Arglwydd yn ninas Dafydd.

Ymwelodd bugeiliaid a doethion â'r baban a phroffwydo a bendithio ac addoli Duw. A Mair a gadwodd yr holl bethau hyn, ac a ystyriodd hwynt yn ei chalon.

Cadwyd Mair a'i galw yn Arglwydd. Pwy wyt ti'n ei alw'n Arglwydd yn dy galon? Nid oes neb yn galw Iesu yn Arglwydd, ond trwy'r Yspryd Glân.

Mair a Martha

Cofiwch y gân, “Fe dalodd Iesu y cyfan.”

Ond digwyddodd peth rhyfeddol. Aeth Lasarus yn glaf ac anfonasant neges at Iesu. A’r Arglwydd a oedodd ynghylch pedwar diwrnod; o fewn yr amser hwnnw, bu farw Lasarus, a chladdwyd ef.

Ymgasglodd pobl i gysuro'r teulu. Yn sydyn daeth newyddion i Martha fod Iesu o gwmpas. Felly aeth i'w gyfarfod, ond arhosodd Mair yn ôl yn y tŷ.

Yna Martha a ddywedodd wrth yr Iesu, Mi a wn pe buasit ti yma, ni buasai farw fy mrawd. Ond gwn hefyd, hyd yn oed yn awr, beth bynnag a ofynnwch gan Dduw, y bydd Duw yn ei roi i chi. (Roedd Duw o'i blaen ac roedd hi'n dal i edrych am ffafr gan Dduw uchod, fel y mae llawer ohonom ni heddiw). Dywedodd Iesu wrthi Dy frawd a atgyfodi.

Dywedodd Martha Gwn y bydd yn atgyfodi yn yr atgyfodiad ar y dydd olaf. Roedd Martha fel llawer ohonom heddiw, mae angen i ni gael mireinio ein dealltwriaeth ysbrydol.

Dywedodd Iesu wrthi Myfi yw'r gwarchodwr, “Myfi yw'r atgyfodiad, a'r bywyd: yr hwn sy'n credu ynof fi, er ei fod wedi marw, bydd byw. A phwy bynnag sy'n byw ac yn credu ynof fi (Duw) ni bydd marw byth. A wyt ti yn credu hyn?" Mae hi'n dweud wrtho, "Ie, Arglwydd: yr wyf yn credu mai ti yw'r Crist, Mab Duw, yr hwn sydd i ddod i'r byd."

John 12: 1-11

Luke 10: 38-42

Pan ddaeth Martha yn ôl o fynd i weld Iesu, dywedodd wrth ei chwaer Mair fod y Meistr wedi dod, ac yn galw amdanat. Cododd hi ar unwaith ac aeth i'w gyfarfod lle cyfarfu Martha ag ef.

Yn gyntaf, a phan ddaeth Mair a'i weled ef, hi a syrthiodd wrth ei draed ef, gan ddywedyd wrtho, Arglwydd, os buost ti yma, ni bu farw fy mrawd. Ac yr oedd hi a'r Iddewon a ddaeth gyda hi yn wylo.

Pan ddaeth yr Iesu a ddywedodd, cymerwch ymaith y maen, ond Martha a ddywedodd wrtho, Arglwydd, y mae efe erbyn hyn yn drewi am ei fod wedi marw bedwar diwrnod. Ond atgoffodd Iesu hi iddo ddweud wrthi, os wyt am gredu y gweli gogoniant Duw. Efe a lefodd â llef uchel, gan ddywedyd Lasarus, tyred allan, ac efe a gyfododd oddi wrth y meirw. A chredodd llawer.

Yn ail, roedd Mair, pan ymwelodd Iesu ar ôl hynny, yn cymryd pwys o ennaint, yn gostus iawn ac yn eneinio traed Iesu a sychu ei draed â’i gwallt. Ac yna beirniadodd Jwdas Iscariot yr hyn a wnaeth Mair, gan fod yn well ganddi werthu'r ennaint i helpu'r tlodion.

Ond yr Iesu a ddywedodd, gadewch iddi hi, canys erbyn dydd fy nghladdedigaeth y cadwodd hi hwn. Dyna oedd Duw yn ei harwain.

Yn drydydd, rhwystrwyd Martha yn y gegin i ddiddanu Iesu, a phrotestiodd wrtho nad oedd Mair oedd wrth ei draed yn gwrando ar ei air yn ei helpu. Yr Iesu a ddywedodd, Martha, Martha, yr wyt ti yn ofalus ac yn ofidus ynghylch llawer o bethau: Ond un peth sydd angen; a Mair a ddewisodd y rhan dda honno, yr hon ni chymerir oddi wrthi.

Dwyfol gadwedigaeth, hwy a'i galwasant Ef yn Arglwydd ; yr oeddent yn ei garu a'i addoli, a gwyddent fod gan Iesu allu yn awr ac yn y dydd olaf.

Mair, yn addoli wrth ei draed ac yn gwrando ar ei air ac ni all neb ei gymryd oddi wrth Mair. A chawsant y datguddiad o bwy yw'r atgyfodiad a'r bywyd. Cadwodd Duw y meirw yn yr atgyfodiad a'r rhai sy'n fyw ac yn aros yn gadwedig mewn bywyd.

Ioan 12:7-8, “Gadewch iddi hi, erbyn dydd fy nghladdedigaeth y cadwodd hi hwn. Canys y tlodion sydd gennych bob amser gyda chwi: ond myfi nid oes gennych bob amser.”

Ioan 11:35, “Iesu a wylodd.”

Rahab ac Abigail

Cofiwch y gân, “Pan elwir y gofrestr.”

6: 1-27

Daeth at y ddau ysbïwr a dweud, “Gwn mai'r ARGLWYDD a roddodd y wlad i chwi, a bod eich braw wedi syrthio ar holl drigolion y wlad, oherwydd yr Arglwydd eich Duw sydd Dduw yn y nefoedd uchod, a yn y ddaear oddi tano. Yn awr gan hynny, atolwg, tyngwch wrthyf i'r Arglwydd, er imi ddangos caredigrwydd i chwi, y byddwch chwithau hefyd yn dangos caredigrwydd i dŷ fy nhad, ac yn rhoi arwydd cywir i mi.” Addawodd y ddau ysbïwr waredigaeth iddi pan ddaw rhyfel. Helpodd hi nhw i ddianc, wrth ymyl y wal ag edau ysgarlad. A dyma nhw'n dweud wrthi am rwymo'r ffenest â'r edau ysgarlad, a phan fydd y dynion rhyfel yn ei gweld fe fyddan nhw'n ei sbario hi a phawb gyda hi yn y tŷ. Achubodd Duw y butain Rahab a’i theulu. Galwodd hi ef yn Arglwydd. Ac felly rydym yn gweld hi eto yn achau Iesu a fu farw dros yr holl bechaduriaid ac achub y rhai a fydd yn credu. Mae hi'n cynghreiriad Duw yr Iddewon Arglwydd. Cafodd Rahab ei chadw. Duw a wyr pwy yw afal ei lygaid, wyt ti?

Roedd gan Nabal lawer o ddiadell a chafodd dim byd ei ddwyn gan Dafydd a'i ddynion. Anfonodd Dafydd ei ddynion i ofyn am ychydig o gig yn fwyd. A dyma fe'n eu troi nhw i lawr i ofyn pwy oedd Dafydd, yn enwedig y dyddiau yma pan mae dynion yn torri i ffwrdd oddi wrth eu meistri ac eisiau taflen.

Pan glywodd Dafydd, gosodwyd ef i ddinistrio Nabal a'i holl eiddo. Ond rhedodd un o weision Nabal a glywodd beth ddigwyddodd yn gyflym at Abigail i ddweud wrthi beth ddigwyddodd. Casglodd Abigail lawer o fwyd yn gyflym gan gynnwys lladd a pharatoi 5 dafad ac aeth gyda'r gwas i ymbil ar Dafydd; heb yn wybod i'w gwr.

Siaradodd hi â Dafydd gan alw ar enw'r Arglwydd yn unigol. A dywedodd Dafydd wrthi, “Bendith ar Arglwydd Dduw Israel, yr hwn a’th anfonodd di heddiw i’m cyfarfod.” Gwrandawodd Dafydd arni, ac ni thywalltodd waed. Tua deng niwrnod yn ddiweddarach bu farw Nabal ac yn fuan wedi i Ddafydd glywed hynny, anfonodd a chymerodd hi yn wraig iddo. Hi a gadwyd, Hi a alwodd ar yr Arglwydd Dduw, yr hwn sydd yn cadw, a hi a gysylltwyd â Dafydd, gŵr yn ôl calon Duw ei hun.