Навиштаҳои пайғамбар 137

Miracle Life Revivals Inc. | Инҷилист Нил Фрисби

Ваҳйи қиёмат - "Ду эҳёи асосии асосӣ вуҷуд дорад ва Навиштаҳо инчунин ба мо ошкор мекунанд, ки дар байни ин ду ҳодисаи ногузир чӣ рӯй медиҳад!" — «Каломи Худо дар бораи ин давраҳои муҳиме, ки мурдагон дубора зинда хоҳанд шуд, беайб аст! — Аввалин эҳё бешубҳа фармон дорад! I Кор. 15:22-23, «Зеро, чунон ки дар Одам ҳама мемиранд, ончунон ҳама дар Масеҳ зинда хоҳад шуд! - Аммо ҳар кас бо тартиби худ: меваи аввалин Масеҳ аст; баъд аз омадани Ӯ онҳое ки аз они Масеҳанд». — Ваҳй 20:5–6, «воқеъ мекунад, ки эҳёи одилон ва эҳёи шарирон вуҷуд дорад! — Ду қиёматро давраи ҳазорсола аз ҳам ҷудо мекунанд!». (Юҳанно 5:28-29) — «Эҳё аз рӯи тартиби рӯйдодҳо ба амал меояд, ки мо онҳоро қайд хоҳем кард. . . . Аввал эҳёи Исо буд, ва аввалин самари онҳо, ки хуфта буданд! (15 Қӯр. 20:27) — Баъдан, аввалин меваҳои муқаддасони Аҳди Қадим! Навиштаҳо инро ҳамчун эҳёи Масеҳ тасвир мекунанд. Ва қабрҳо кушода шуданд ва ҷасади бисёре аз муқаддасон, ки хуфта буданд, бархостанд! — (Мат. 51:52–XNUMX)

Охири эҳёи асри мо — «Чунон ки Худованд эҳёи муқаддасони Аҳди Қадимро ошкор кардааст, пас дар асри мо низ аввалин меваҳо ва эҳёи муқаддасони Аҳди Ҷадид вуҷуд дорад! — Ин амалан бар души мост! (Ваҳй 12:5 — Матто 25:10 — Ваҳй 14:1) — «Ин гурӯҳи охирин як доираи муайяни ботинии хирадмандон ва арӯсон аст. Зеро онҳо бешубҳа ибриён нестанд, ки дар боби Ваҳй омадааст. 7:4! — Бо вуҷуди ин, онҳо гурӯҳи махсуси муқаддасони меваҳои аввалин мебошанд! — «Оё инҳоянд, ки «нисфишаб»-ро ба хирадмандон бедор карданд?» (Матто боби 25) — I Тас. 4:13-17, «воқе мекунад, ки мо бо «онҳое», ки аз қабр ба андозаи дигар мебароем, то бо Худованд дар ҳаво мулоқот кунем! . . . Дар он гуфта шудааст: "мурдагон дар Масеҳ аввал эҳё хоҳанд шуд"! — Дар давоми чанд рӯз онҳо метавонанд дар бораи баъзе баргузидагони хеле зинда шаҳодат диҳанд, мисли он ки дар замони эҳёи Масеҳ буданд!» (Матто 27:51-52) — Зеро дар Тас. 4:16, «Онҳо дар байни мо аввал эҳьё шаванд! — Он гоҳ мо, ки зинда ҳастем ва боқимонда, бо онҳо дар абрҳо мебарем, то Худовандро дар ҳаво пешвоз гирем! Ва мо ҳамеша бо Худованд хоҳем буд!» — «Дар он гуфта мешавад, ки онхо «аввал ба воя расидаанд» ва танхо бо онхое пайдо мешаванд, ки тарчума мешаванд! — Мо аниқ гуфта наметавонем, ки чӣ тавр, вале мо медонем, ки ин рӯй хоҳад дод! — Аммо ин бешубҳа чунин ба назар мерасад, ки Павлус мегӯяд, ки мо пеш аз қабули интихоб «якҷо шуда будем»! — Чахон тарчума ва ин вокеахоро намебинад!».

Тарҷума - пешгӯиҳо — «Чунон ки Худо Ҳанӯхро гирифт, Илёсро низ гирифт. Дар тарчумаи ин ду мард максаде буд! — Онҳо як навъи муқаддасон ҳастанд, ки дар вақти омадани Худованд зинда ва тарҷума хоҳанд шуд! — Мусо мурд ва аз нав зинда шуд! (Яҳудо 1:9) — Ӯ як намуди касонест, ки ҳангоми омадани Масеҳ мурданд ва эҳё мешаванд! — Акнун дида мешуд, ки Мусо бо Илёс як навъи муқаддаси тарҷумашуда дар Тағйирёбанда сӯҳбат мекард! (Луқо 9:30) - Ва ҳардуи ин одамон пеш аз эҳё ва тарҷумаи Ӯ бо Масеҳ сӯҳбат мекарданд.”… “Инчунин аз афташ, пас аз тарҷума одамон метавонанд кӯшиш кунанд, ки онҳоеро, ки нопадид шудаанд, ҷустуҷӯ кунанд, вале онҳоро пайдо карда наметавонанд! Барои Ибр. 11:5 эълон мекунад, ки Ҳанӯх ёфт нашуд, яъне маънои ҷустуҷӯ буд! — Писарони анбиё низ Илёсро пас аз он ки дар аробаи оташ гирифта буданд, ҷустуҷӯ карданд! (2 Подшоҳон 11:17, XNUMX) — Пеш аз он ки мо дигар кор кунем, биёед воқеаҳоеро, ки пас аз эҳёи «аввалин» меоянд, пайгирӣ кунем!»

Эҳёи ҳосил — «Тафовут вуҷуд дорад ва Навиштаҳо нишон медиҳанд, ки он ба таври равшан сурат мегирад! - Инҳо муқаддасони мусибатанд ва ҳосили дертарро дар назди Арши Худо дар Ваҳй 15:2 ташкил медиҳанд! — Гуфта мешавад, ки бар ҳайвони ваҳшӣ ва тамғаи ӯ пирӯз шуд! . . . Он ҳамчунин онҳоро дар Ваҳй 7:13-14 ҳамчун аз мусибати бузург берун омадан зикр мекунад! - Ва он гоҳ бори дигар барои тасдиқи охирини беасос дар Ваҳй 20: 4-5, ки дар он гуфта шудааст, ки онҳо ҳаёти худро дар вақти мусибат барои Каломи Худо фидо кардаанд! — Ҳарчанд онҳо дар вақти мусибат мурданд, онҳо ҳанӯз дар эҳёи аввал ҳисоб карда мешаванд! (ояти 5). . . Чунки дар он гуфта шудааст, ки боқимондаи мурдагон аз ҳазор сол баъд зиндагӣ намекунанд!»

Идома — «Акнун тарчумаи интихобшуда ва зиндашавй солхо пештар ба амал омада буд! — Аммо эҳёи мусибат кай ба амал меояд? — Аз афташ, он ҳангоми эҳёи «ду шоҳид», ки аз ҷониби ҳайвони ваҳшӣ кушта шудаанд, рӯй медиҳад, ки дар Ваҳй 11:11–12 дида мешавад! ... Онҳо ба ҳаёт эҳё мешаванд, ба осмон мебароянд! — Аз афташ, дар хамин вакт дигар касоне, ки дар имон мурданд, зинда мешаванд! — Зеро мо наметавонем Ваҳй 20:4–5-ро рад кунем! . . . Зеро дар ҳамаи инҳо мо дар раҳмати илоҳии Худо мебинем, онҳо дар қиёмат дар Арши Сафед ба назар гирифта намешаванд! - Зеро онҳо ҳанӯз дар эҳёи аввал баррасӣ! . . . Барои исбот Ваҳй 20:6-ро хонед! ” – “Инчунин дар бораи онҳо чӣ мешавад, агар баъзеҳо дар давоми Ҳазорсола бимиранд? — Умр хеле дароз шуда бошад хам, баъзехо мемуранд! (Иш. 65:20, 22) — Агар онҳо насли Худо бошанд, дар эҳёи аввал ба назар гирифта мешаванд!»

Тахти бузурги сафед эҳьёи мурдаҳои шарир! — «Акнун ин аз эҳёи аввалини муқаддасони ба ваҷд омадаи замони мо ҳазор сол дертар сурат мегирад!» — Ваҳй 20:11, «ошкор мекунад, ки ҳамаи мурдагон барои доварии ниҳоӣ эҳё мешаванд! (оятҳои 12-14) — Дар он гуфта мешавад, ки ҳамаи онҳое, ки номашон дар Китоби Ҳаёт «набуд» ба кӯли оташ андохта шудаанд!» — «Мо дар ин ҷо пешгӯии илоҳӣ ва тақдирро мебинем! - Ва ман бо тамоми дили худ медонам, ки ман ба назди баргузидаи Худо фиристода шудаам, ки номҳояшон дар Китоби Ҳаёт 'нависанд'! — «Баъзеҳо шояд ҳоло комил набошанд, аммо ман боварӣ дорам, ки ин тадҳин ва Калом онҳоро ҳамчун меваҳои аввалини Худо пухта хоҳад кард! — Биёед, интизори бозгашти ба қарибии Масеҳ бошем!» — «Вай шаб мисли дузд меояд! (5 Тас. 2:15) — Ӯ мегӯяд: «Инак, ман зуд меоям! Ҳамчун дурахши барқ! Дар як лахза, дар як мижа задан!». (50 Қӯр. 52:20-6) — Эзоҳи ниҳоӣ, Ваҳй XNUMX:XNUMX, «Хушо ва муқаддас аст касе ки дар эҳёи якум иштирок дорад, бар чунин мамоти дуюм қудрат надорад! - Аз афташ марги дуюм маънои аз Худо абадан ҷудо буданро дорад! ... Як чизеро, ки мо аниқ медонем, муқаддасон ягона шахсоне ҳастанд, ки ҳаёти ҷовидонӣ доранд! - Пас, онҳое, ки дар кӯли оташанд, оқибат ба ягон намуди марг дучор хоҳанд шуд; онро марги дуюм меноманд! — Ин сир дар раҳм ва раҳматаш дар назди Худованди мутаъол боқӣ мемонад, ки ҳикмати Ӯ болотар аст, зеро Ӯ беохир аст!»

Бадани ҷалол — «Бадани муқаддасони интихобшуда чӣ гуна хоҳад буд? — Аввал ин чо як илочеи муайян. 3 Юҳанно 2:3 - Кол. 4:3, гуфта мешавад, ки мо мисли Ӯ хоҳем буд ва Ӯро тавре мебинем, ки Ӯ ҳаст! Ӯ бадани моро ба ҷисми ҷалол табдил хоҳад дод!» (Фил. 21:1) — «Ба ибораи дигар, Исои Масеҳ дар муқаддасонаш ҷалол хоҳад ёфт! — Акнун, ки мо медонем, ки мо дар табиат бадане ба мисли Исо хоҳем дошт, биёед бубинем, ки Ӯ пас аз эҳёи худ чӣ кор кард! — «Ҷисми ӯ метавонист ба қувваи ҷозиба тобеъ бошад ё не! (Аъмол 9:4) - Вақте ки мо бо Худованд дар ҳаво вохӯрем, мо низ ҳамин қудратро хоҳем дошт! (17 Тас. 186,000:16) — Мо нақлиёти фаврӣ хоҳем дошт! Эҳтимол, мисли тезии фикр бо суръат ҳаракат мекунад! Ин аз суръати рӯшноие, ки бо 5 20 мил дар як сония ҳаракат мекунад, хеле зиёдтар аст! — Бо вуҷуди ин, фикр кардан аз суръати рӯшноӣ хеле тезтар аст! — «Инчунин бадани мо сохиби чашмахои чавонии абадй хохад шуд! . . . Заноне, ки фариштаро дар эҳёи Масеҳ диданд, Ӯро ҷавонмард тавсиф карданд! (Марқӯс 19:20) — Бо вуҷуди ин, ӯ аз афташ триллионҳо сол дошт ва эҳтимол пеш аз он ки галактикаи мо оғоз ёфт, офарида шудааст! — Ва хол он ки муқаддасон қудрати ин ҷавони абадӣ хоҳанд дошт! «Муқаддасони ҷалол ҳамчун шахсе эътироф хоҳанд шуд, ки дар рӯи замин буданд, ҳамон тавре ки Исо боз шинохта шуд!» (Юҳанно 20:27-20) — «Агар лозим бошад, ҷисми ҷалолро ҳамчун ҷисми ҷисмонӣ эҳсос кардан мумкин аст! (Юҳанно 19:21) - Бо вуҷуди ин, ҷисми ҷалол метавонад ба осонӣ аз деворҳо ва дарҳо гузарад! — Ҳамон тавре ки Исо кард! (Юҳанно 1:14) - Эҳтимол дорад, ки агар касе бихӯрад, метавонад, чунон ки Исо баъд аз ҷалол доданаш кард! — Мохй тайёр карда, бо онхо дар бахри Тибериус хурокхурй кард! (Юҳанно 26:29-XNUMX) — «Исо инчунин ваъда дод, ки бо шогирдонаш дар Салтанат бихӯрад ва менӯшад!» (Мат. XNUMX:XNUMX) — «Ва як чизи дигар, мо дигар ҳеҷ гоҳ хобу истироҳат нахоҳем дошт, зеро мо ҳеҷ гоҳ хаста нахоҳем шуд! . . . Чӣ ҷисми аҷибе, ки пур аз энергияи бахти абадӣ аст!»

Кайд кунем — «Агар Худованд мехост, ки мо ба ҷое барои Ӯ дар осмон биравем ва барои ба он ҷо бо суръати рӯшноӣ расидан ба ҷисми оддӣ триллионҳо соли рӯшноӣ лозим мешуд, биёед ба галактикаи дигар бигӯем, ки дар ҷисми пурҷалоли мо, мо камтар лозим мебуд. аз як сония бо андеша дар андозагирии дигар он ҷо пайдо мешавад!. . . Ё агар мо мехостем, ки сусттар саёҳат кунем, ин ҳам имконпазир мебуд, зеро шояд мо мехоҳем зебоиҳои олами Ӯро бубинем! Омин!” — «Барои мо дарк кардан душвор аст, ки бадани ҷалоли мо чӣ кор хоҳад кард ё ба он монанд хоҳад буд, аммо мо қисман медонем, зеро Навиштаҳо баъзе аз онро ошкор мекунанд. Аммо ҳама чиз болотар аз он чизест, ки мо ба он бовар карда будем! — Дар Навиштаҳо чунин гуфта шудааст! Зеро ки дар он гуфта шудааст: "Чашм надидааст ва дар дили одам он чиро, ки Худо барои дӯстдорони Ӯ дорад, надидааст"». — «6,000 соли инсоният ба охир расид ва мо дар давраи гузариш қарор дорем! — Пас бозгашти Ӯ ба зудӣ аст, бедор бошед ва дуо кунед!