БАРРЕЛИ БАРНОМАИ МАВНT

Ман аз бисёр чизҳои муҳим, ки бояд ба шумо гӯям, ба ҳаяҷон омадаам ва барои ҳамаи инҳо ҷой надорам. Ин соатест, ки Исо ба дили шумо ба тариқи махсус сухан гуфтанист! Ин мактубро бодиққат бихонед ва баракат хоҳед гирифт.

ҲОЛО ин ҷо чизи муҳимтаринест, ки Худо пас аз навиштани скриптҳо барои ман гуфтааст. Мо ба тадҳини Худованд ҳамосавии нав ва давраи нав ворид мешавем! Вақте ки ба ман як гирдоби оташ нишон доданд, ногаҳон ман ҳайрон шудам ва худро суст ҳис мекардам "БАРРЕЛИ БАРАКАТ". Ман ҳеҷ гоҳ чизи ба ин монандро надидаам! Ба ман гуфтанд, ки як баррели чӯбӣ гирам, ин ёдгории баракат ва иртиботи Худо барои баргузидагони Ӯст ​​ва гармии Рӯҳи Муқаддас (оташ) дар болои баррели ваҳйи магнитии пур аз гирдоби қудрат ҷойгир хоҳад шуд! Ҳангоме ки қиссаи ниҳоии оғоз сар мешавад, Худо ба ҳамаи онҳое, ки ба роҳҳои соддаи Ӯ имон доранд, баракат хоҳад рехт. Ин «Ҳаминро ба Парвардигор гуфтам, баракати ман ба мисли шабнам дар болои он афтод

ЗАМИН БА ОНҲОЕ КИ МАРО ДУСТ МЕДОРАНД! БА КАСРҲОИ ПОДШОҲОН БАРОИ МЕҲНАТИ БУЗУРГТАРИНИ НАЗАР НАКУН, аммо бубинед, ки ман ба тарзе хоҳам омад, ки оқилонро тамоман гунг кунад, аммо Интихобкардагони ман инро эҳсос хоҳанд кард ва хоҳанд донист! Бале, мегӯяд Худованд, агар ту ба ман хидмат кунӣ, ман фариштаи худро назди ту мефиристам. Ман нону оби шуморо баракат хоҳам дод, аз миёни шумо беморӣ хоҳам гирифт! ” Ин ҳамон соатест, ки Ҷоэл дар бораи он гуфт, вақте ки ман гуфтам, ки барқарор мекунам! ҲА ЕЛИЁС ВА ЗАНРО ДАР ЁД ДОРЕД, КИ НАМУДИ ИНТИХОБИ МАН БУД ВА БАРРАЛ У НАМУДИ БАРАКАТИ МАН БУД (Ман Подшоҳон 17:14). АЗ ҲАМАИ ИСРОИЛ НИГОҲ ДОРЕД ПАЙГАМБАРАМРО ТАНҲО ДАР ВАҚТИ ТА APИН ШУДАН БА У фиристодам! (Луқо 4:26) Бинобар ин ман имрӯз низ ҳамин тавр мекунам ва агар шумо боғайратона гӯш кунед, ба зани он рӯз монанд хоҳед шуд! Ва ҳамаи онҳое ки имон овардаанд ва бо ин тамос мегиранд, яксон нахоҳанд буд, зеро ман ба ин тариқ бори дигар ба халқи худ ташриф меорам! Инак, агар шумо гӯед, ки касе ин суханро гуфт, пас шумо ба дили худ фирефта шудаед, зеро ин ман ҳастам, ки Худованд шуморо тасаллӣ медиҳад ва ман шуморо муҳофизат мекунам! Бале, ман дар Ҳармиҷидӯн бар душманони худ оташ хоҳам зад, чунон ки бандаи ман Илёс бо пайғамбарони козиб дар замони худ карда буд. "Ва рӯҳ ва арӯс мегӯянд, ки бигзор хонанда биёяд, ва касе ки дар ин бора шаҳодат медиҳад, мегӯяд, ки ман зуд меоям!"

(Оҳ, Худоро ситоиш кун, ки чӣ гуна як кори аҷиби инқилобӣ ва имон ба сӯи халқи худ меояд. Баракати муҳофизаткунандаи саломатӣ ва аҳди шифобахши шариконаш.) Чаро Худованд ин корро барои халқи худ мекунад? Азбаски ман боварӣ дорам, ки мо ба Каломи Ӯ содиқ будем! Ман намедонам, ки шумо дар ин бора чӣ гуна ҳиссиёт хоҳед дошт, аммо ман медонам, ки он ҳамон қадар муқаддас ва муҳим аст, вақте ки Илёс барои зан мӯъҷиза нишон дод (Подшоҳон 17:10 -14). Боварӣ ҳосил кунед (Навиштаҳои боло.) Ман номи оилаи худро дар БАРРЕЛ БАРАКАТ. Ҳамаи онҳое, ки ба ман кӯмак кардаанд ва ба ман менависанд, ман мехоҳам номи шуморо дар ин зарфи паймоне, ки барои халқи Ӯ сохта шудааст, гузорам, ки онҳо дар остонаи ҷалоли Ӯ истироҳат хоҳанд кард. Вай ба он монанди динамикӣ ташриф меорад "Чархи чархзанандаи оташ" посух ба дархости шумо дар гирдоби қудрат! Бешубҳа, ин дар байни мо баъзе ҳаяҷонангезро бармеангезад. «Инак инсон ба ин кор фармоиш надодааст, аммо Он ки то абад ва абадият зинда аст, кушода шуд он! ” (Дар ҳақиқат ман Исои Носириро ба ёд меорам, вақте ки дастҳояш ба чӯбкорӣ ба чӯб пайваст шуданд ва вақте ки дастҳоям ба бочкаи чӯб расиданд, ки Худо бо роҳҳои пурасрор ҳаракат кардааст, мӯъҷизаҳои Ӯро иҷро мекунанд!) Ман ҳис мекунам онҳое, ки дар ин кор саҳм доранд вақте ки Масеҳ бармегардад, бешубҳа дар байни гурӯҳи пурқудрати интихобкунандагон хоҳад буд. Вақте ки шумо менависед, бигзор номатонро дар ин ҷо гузорем Ҳаёт БАРРЕЛ БАРАКАТ.

Бисёре аз рӯйдодҳо иҷро шуданд, аммо ман маҷбур шудам, ки дар бораи чорабиниҳо ин қадар чизе нанависам, зеро Худованд мехост, ки ман ба ёрдамчиёни махсуси худ номаи гарм нависам. Аз он вақте ки ман бори аввал ба ин навиштан шурӯъ кардам, ман ҳисси ғурросиеро дар тамоми баданам ҳис мекардам, мисли он ки дар болои вулқони ғарқшуда истода будам! - ШАХСӢ - Дар тӯли тамоми хидмати худ ман ҳеҷ гоҳ ягон ҳиллаеро истифода накардаам ва айбдор накардаам, аммо ман дидам ва ҳатман ба ман амр доданд, ки чунин кунад

кор. Инчунин он 100% Навиштаҳост - ва алангаи тадҳинкунандаи имони рӯҳонӣ ба туфайли ин итоаткорӣ ба амал хоҳад омад! Арӯс ҳоло ин имони тарҷумониро қабул мекунад! (Ман ҳис мекунам онҳое, ки ба ин бовар мекунанд, онҳое ҳастанд, ки воқеан наҷот ёфтаанд ва пешакӣ донистани ин амали махсуси Худо мебошанд.) Омин! Ман ҳис мекунам, ки ин яке аз рӯйдодтарин ҳодисаҳои ҳаёти ман хоҳад буд ва барои шумо низ шодии бузурге хоҳад буд! Ин таҷриба на камтар аз ақл буд ва ба соҳаҳои рӯйдодҳои ҳатто ҳайратангези Худои бефано дар ҳаёти худам мерасад!

Дар Исо муҳаббат ва баракатҳои фаровон,