Он танҳо бо ваҳй аст
Дар бораи ин чизҳо мулоҳиза кунед.
Бе он раванде, ки дигарон аз сар гузаронидаанд, масеҳии ҳақиқӣ будан ғайриимкон аст, махсусан дар Китоби Муқаддас. Ваҳй дар ин ҷо дар бораи он аст, ки Исои Масеҳ дар ҳақиқат кист. Баъзеҳо Ӯро ҳамчун Писари Худо медонанд, баъзеҳо ҳамчун Падар, Худо, баъзеҳо ҳамчун шахси дуюм дар назди Худо, мисли онҳое, ки ба он чизе ки ба сегона имон доранд, ва дигарон ӯро Рӯҳулқудс мебинанд. Ҳаввориён ба ин мушкил дучор шуданд, ҳоло вақти шумо аст. Дар Мат. 16:15, Исои Масеҳ чунин савол дод: «Аммо шумо Маро кӣ мегӯед?» Худи хамин савол имруз ба шумо дода мешавад. Дар ояти 14 баъзеҳо гуфтанд: «Ӯ Яҳёи Таъмиддиҳанда буд, баъзе Илёс ва дигарон Ирмиё ё яке аз пайғамбарон». Аммо Петрус гуфт: «Ту Масеҳ, Писари Худои Ҳай ҳастӣ». Он гоҳ дар ояти 17 Исо дар ҷавоб гуфт: «Хушо ту Шимъӯни Барҷона, зеро ки инро ба ту на башар ва хун, балки Падари Ман, ки дар осмон аст, ошкор кардааст». Ин ваҳй муҳимтарин санги имони масеҳӣ мебошад
Агар ин ваҳй ба ту омада бошад, аввал худро хушбахт дон. Ин ваҳй метавонад ба шумо на ба воситаи ҷисм ва хун, балки аз Падаре ки дар осмон аст, дастрас шавад. Инро ин оятҳо равшантар баён мекунанд; Аввалан, дар Луқо 10:22 гуфта мешавад: «Ҳама чиз аз ҷониби Падари Ман ба Ман супурда шудааст; ва ҳеҷ кас намедонад, ки Писар кист, ҷуз Падар; ва Падар кист, магар Писар ва касе ки Писар Ӯро ба ӯ ошкор хоҳад кард». Ин барои онҳое, ки ҳақиқатро меҷӯянд, оятҳои эътимодбахш аст. Писар бояд ба шумо ошкор кунад, ки Падар кист, вагарна шумо ҳеҷ гоҳ намедонед. Пас шумо фикр мекунед, ки оё Писар Падарро ба шумо ошкор мекунад, ки Писар дар ҳақиқат кист? Бисёр одамон фикр мекунанд, ки Писарро мешиносанд, аммо Писар гуфт: Писарро ҷуз Падар ҳеҷ кас намешиносад. Ҳамин тавр, шумо шояд аслан намедонед, ки Писар кист, чунон ки ҳамеша фикр мекардед - агар шумо ошкор шудани Падарро намедонед.
Дар Ишаъё 9:6 гуфта мешавад: «Зеро ки барои мо тифле таваллуд шудааст, ба мо Писар дода шудааст; ва ҳукумат бар дӯши ӯ хоҳад буд; ва номи ӯ аҷоиб, Маслиҳатдиҳанда, Худои тавоно, Падари ҷовидонӣ, Шоҳзодаи сулҳ». Ин яке аз беҳтарин ваҳйҳо дар бораи кӣ будани Исо аст. Одамон то ҳол ба Исои Масеҳ ҳамчун кӯдаки дар охур нигоҳ дошта мешаванд. Беш аз ин, дар Исои Масеҳ ваҳйи воқеӣ вуҷуд дорад ва Падар онро ба шумо маълум хоҳад кард; агар Писар Падарро ба шумо ошкор карда бошад. Ин дониш тавассути ваҳй меояд.
Навиштаҷот дар Юҳанно 6:44 гуфта шудааст: «Ҳеҷ кас наметавонад назди Писар ояд, магар он ки Падаре ки Маро фиристодааст, ӯро ҷалб кунад ва Ман дар рӯзи охир ӯро эҳьё хоҳам кард». Ин масъаларо равшан ба ташвиш меорад; зеро ки Падар бояд шуморо ба Писар ҷалб кунад, вагарна шумо ба назди Писар омада наметавонед ва ҳеҷ гоҳ Падарро намешиносед. Дар Юҳанно 17:2-3 гуфта мешавад: «Чунон ки ба ӯ бар тамоми башар қудрат додаӣ, то ба ҳар кӣ ба ӯ додаӣ, ҳаёти ҷовидонӣ ато кунад. Ва ин ҳаёти ҷовидонӣ аст, то ки Ту, Худои ягонаи ҳақиқӣ ва Исои Масеҳро, ки Ту фиристодаӣ, бишносанд». Падар ба Писар онҳоеро дод, ки ба Ӯ иҷозат додааст, ки ҳаёти ҷовидонӣ диҳад. Касоне ҳастанд, ки Падар ба Писар ато кардааст ва танҳо онҳо метавонанд ҳаёти ҷовидониро гиранд. Ва ин ҳаёти ҷовидонӣ танҳо бо донистани Худои ягонаи ҳақиқӣ ва Исои Масеҳ, ки Ӯ фиристодааст.
Он танҳо аз рӯи ваҳй аст - Ҳафтаи 21