Асрори ниҳони Худо аз абад

Идома….

а) Ҷовидонӣ, танҳо Худо дар ҷовидонӣ сокин буд, Ишаъё 57:15, «Зеро ки чунин мегӯяд Таоло ва Таоло, ки дар абадият сокин аст, исми Ӯ муқаддас аст; Ман дар макони баланд ва муқаддас сокин ҳастам, бо он ки рӯҳи пушаймон ва фурӯтан аст, то ки рӯҳи фурӯтанонро эҳё кунам ва дили тавбакоронро эҳё кунам».

б) 1 Тимотиюс 6:15-16, «Он чиро дар замонҳои худ нишон хоҳад дод, ки кист Подшоҳи муборак ва ягона, Подшоҳи подшоҳон ва Худованди оғоён: Ӯ танҳо ҷовидонӣ дорад ва дар нуре сокин аст, ки ҳеҷ кас наметавонад онро дошта бошад. наздик шудан; Ӯро ҳеҷ кас надидааст ва дида наметавонад: Шаъну шараф ва қудрати абадӣ ба Ӯ бод. омин."

в) Забур 24:3-4, «Кӣ ба теппаи Худованд мебарояд? ё ки дар ҷои муқаддаси Ӯ истода бошад? Касе ки дасти пок ва дили пок дорад; ки нафси худро ба ботил баланд накардааст ва қасам нахӯрдааст».

г) Рум.11:22, «Пас, инак, некӯӣ ва сахтгирии Худоро бубинед: сахтгирӣ бар афтодагон; балки бар ту, эй некӣ, агар дар некии ӯ устувор бошӣ, вагарна ту низ маҳв хоҳӣ шуд».

д) Забур 97:10, «Эй касоне, ки Худовандро дӯст медоред, аз бадӣ нафрат доред: Ӯ ҷонҳои муқаддасони Худро нигоҳ медорад; онҳоро аз дасти шарикон раҳо мекунад».

ХУБ

1) Ирмиё 31:37, «Худованд чунин мегӯяд; агар осмони болояшро чен кардан мумкин бошад, ва пойдевори замин дар зер тафтиш карда шавад, Ман тамоми насли Исроилро барои ҳар коре ки онҳо кардаанд, мерезам, мегӯяд Худованд».

2) Луқо 10:20, “Бо вуҷуди ин шод нашавед, ки рӯҳҳо ба шумо итоат мекунанд; балки шод бошед, зеро ки номҳои шумо дар осмон навишта шудааст».

3) Мат. 22:30, "Зеро ки дар эҳьё онҳо на зан мегиранд ва на ба шавҳар мебароянд, балки мисли фариштагони Худо дар осмон ҳастанд." Исои Масеҳ ягона Домод ва танҳо як издивоҷ бо интихобшуда пас аз тарҷума дар ҳоле ки мусибати бузург дар рӯи замин идома дорад.

4) Сокинони осмон, Ваҳй 13:6; Матто 18:10; Дан. 4:35; Наҳемё 9:6 ва 2 Вақоеънома 18:18. Коринф 2. 5:8 ва Фил. 1:21–24.

ДАРАХТИ ЗИНДАГ

а) Ҳаст. 3:22–24; Масалҳо 3:18; 11:30; 13:12; 15:4; 27:18; Ваҳй 2:7, «Ба ҳар кӣ ғолиб ояд, аз дарахти ҳаёт, ки дар миёни биҳишти Худост, хӯрда хоҳам дод». Ваҳй 22:2,14.

Печондан

а) № 244 сархати охир, "Рӯзе ба ҷуз аз Шаҳри муқаддас, мо шаҳрҳои зебо ва маконҳоеро мебинем, ки чунин мӯъҷизаҳои офариниши туро ба ҷуз аз ситораҳо ва осмонҳо чизҳои бузурге доред, ки мо надидаем. Рангҳои зебои аҷиби яхбандӣ монанди оташҳои рӯҳонӣ ва чароғҳои чунин зебоӣ ва мавҷудоти он гуна шакл, ки мо аз ин гуна офаринандаи бисёр чизҳои дигар дар ҳайрат хоҳем монд. Бо вуҷуди ин, баргузидагон боиси тааҷҷубҳои зиёде ҳастанд, ки чашмонашон надида буданд."

б) №37 сархати 3, Мат. 17:1-3, "Ин як сабабест, ки шумо дар осмон шодӣ мекунед, шумо бори дигар наздикони худро хоҳед дид. Мо инчунин фаҳмиш хоҳем дошт, ки онҳоеро, ки қаблан нашинохтаем, ба мисли Павлус, Илёс ва ғ.

025 - Асрори Худо аз абад дар PDF