SHTAT VATAT

Print Friendly, PDF & Email

SHTAT VATATSHTAT VATAT

Zbulesa 5: 1 lexon, "Dhe unë pashë në të djathtën e atij që rrinte mbi fron, një libër të shkruar brenda dhe prapa, i vulosur me shtatë vula". Dhe një engjëll i fortë shpalli me një zë të lartë duke thënë, "KUSH WSHT I VDESHM T TO HAPNI LIBROON, DHE T LO HUMBNI VATAT E TYRE?" Ai ka një libër të shkruar brenda dhe të mbyllur me shtatë vula në pjesën e pasme. Dikush mund të pyesë se çfarë është shkruar brenda librit dhe çfarë rëndësie kanë këto shtatë vula? Gjithashtu çfarë është një vulë?

Vula është një dëshmi e një transaksioni të përfunduar. Kur një person beson dhe pranon Jezu Krishtin si Zotin dhe Shpëtimtarin e tij, Kryqin e Krishtit dhe është i mbushur me Shpirtin e Shenjtë; prania e Frymës së Shenjtë është prova e vulosjes së tyre deri në ditën e shëlbimit, Efesianëve 4:30).

b Vula nënkupton një punë të përfunduar
c Vula nënkupton pronësinë; Fryma e Shenjtë nënkupton që ju i përkisni Jezusit, Krishtit të Zotit.
d Vula nënkupton sigurinë derisa të dorëzohet në destinacionin e duhur.

Bibla konfirmon se asnjë njeri në qiell, ose në tokë, as nën tokë, nuk ishte në gjendje të hapte librin, as të shikonte atje. Kjo sjell ndërmend librin e Hebrenjve 11: 1-40. Në këtë kapitull ishin renditur shumë burra dhe gra të mëdhenj të Zotit, të cilët punuan me Zotin dhe u gjetën besnikë, por nuk arritën statusin e shikimit të librit me shtatë vula, për të mos folur për prekjen dhe hapjen e tij. Adami nuk u kualifikua për shkak të rënies në Kopshtin e Edenit. Enoku ishte njeriu që i pëlqeu Zotit dhe u çua përsëri në qiell që ai të mos e shijonte vdekjen (Zoti i dha Enokut këtë premtim dhe u bë, që e skualifikon atë të jetë një nga dy profetët e Zbulesës 11; ai nuk do të shijojë i vdekjes, një lloj i shenjtorëve të përkthimit që nuk do ta shijojnë vdekjen). Enoku nuk u kualifikua për vendin e vulës.

Abeli, Seth, Noeu, Abrahami, ati i besimit (të cilit i është bërë premtimi i farës, ka një gji të quajtur gji i Abrahamit, por nuk ka bërë damkën. Moisiu dhe Elia nuk e kanë bërë damkën. Mos harroni të gjitha veprimet e Zoti me anë të Moisiut. Zoti madje e thirri Moisiun në mal dhe atje panë vdekjen e tij. Perëndia dërgoi një karrocë të veçantë zjarri dhe kuajsh qiellorë për ta çuar Elian përsëri në qiell. Megjithatë ai nuk i dha shenjën. Edhe Moisiu, edhe Elia e donte Zotin, iu bind atij dhe kishte besim të mjaftueshëm për t'u gjetur në malin e Shpërfytyrimit, por gjithsesi nuk u gjetën të denjë për të parë librin me shtatë vula. Davidi dhe profetët dhe apostujt nuk bënë shenjën. Askush nuk u gjet i denjë

Çuditërisht as katër rrahjet, ose njëzet e katër pleq ose ndonjë engjëll nuk u gjet i denjë as të shikonte librin me shtatë vulat. Por Zbulesa 5: 5 dhe 9-10 lexon, “Dhe një nga pleqtë më tha, mos qaj; ja, Luani i fisit të Judës, Rrënja e Davidit, ka mbizotëruar për të hapur librin dhe për të humbur shtatë vulat e tij. —- Dhe ata kënduan një këngë të re, duke thënë, Ti je i denjë të marrësh librin dhe të hapësh vulat e tij: P THR TAST SHUMAST VRASJE, DHE TI SHPENZUAR T G PERODNDIS B SY GJAKU TUAJ NGA ÇDO KINDR, DHE GJUHA, DHE NJEREOZIT DHE KOMBI DHE HAST BASTI B UNN BASHKUAR MBRETRIT DHE PRIFTT TON: Dhe ne do të mbretërojmë në tokë. " Tani mendoni dhe meditoni për këto fjalë, Ai ishte në gjendje ta merrte librin, ta hapte dhe të zgjidhte shtatë vulat; sepse ai u vra dhe na ka shpenguar me gjakun e tij. Askush nuk u vra kurrë për njerëzimin; Zoti kërkonte gjak pa mëkat dhe që skualifikonte çdo njeri. Asnjë gjak njerëzor nuk mund ta shpengonte njeriun; vetëm gjaku i Zotit nga Biri i tij, Luani i fisit të Judës, Rrënja e Davidit. Davidi varej nga Zoti si rrënja e tij. Davidi tha në Psalmet 110: 1, "Zoti i tha Zotit tim, ulu në të djathtën time, derisa t'i bëj armiqtë e tu stol të këmbëve të tua". Jezu Krishti e përsëriti atë në Mateu 22: 43-45. Lexoni Zbulesën 22:16, “Unë Jezusi kam dërguar engjëllin tim për t'ju dëshmuar këto gjëra në kisha. Unë jam rrënja dhe pasardhësit e Davidit dhe ylli i ndritshëm dhe i mëngjesit ". Abrahami i pa ditët e mia dhe u gëzua, dhe para se Abrahami të ishte unë, Shën Gjoni 8: 54-5.

Qengji qëndroi në mes të fronit dhe të katër kafshëve dhe katër e njëzet pleqve. Duket sikur ishte vrarë, me shtatë brirë dhe shtatë sy, që të shtatë Frymët e Perëndisë dërgohen në të gjithë tokën. Qengji erdhi dhe e mori librin nga e djathta e atij që rrinte mbi fron. Më e pamundura për çdo qenie të krijuar u bë nga Qengji, Luani i fisit të Judës, Jezusi Krishti i Zotit. Dhe kur e mori librin, të katër kafshët dhe katër e njëzet pleq ranë duke adhuruar dhe duke kënduar një këngë të re gëzimi për Qengjit. Engjëjt në qiell dhe çdo krijesë që është në parajsë, në tokë dhe nën det, dhe gjithçka që është në to po lavdëronin Qengjin, Zbulesa 5: 7-14. Apostulli Gjon i pa të gjitha këto në frymë kur u mor për të parë këto ngjarje.

Këto shtatë vula përmbajnë shumë informacione për ditët e fundit, dhe deri në qiellin e RI dhe tokën e RE. Ata janë misteriozë, por Zoti vendosi të zbulojë kuptimin e vërtetë të tyre në këtë fund të kohës me anë të profetëve. Perëndia u zbulon sekretet e tij shërbëtorëve të tij, profetit. Gjoni ishte një Apostull, Profet dhe kishte privilegjin të merrte këto zbulesa. Gjoni tha, "Unë pashë kur qengji hapi vulën e parë", dhe kështu edhe vulat e tjera.