កុំខ្លាចស្លាប់
សេចក្ដីស្លាប់បានកើតឡើងតាមរយៈអំពើបាបនៃការមិនគោរពតាមការណែនាំរបស់ព្រះនៅក្នុងសួនអេដែន។ ព្រះបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ រួមទាំងសាតាំង និងសេចក្តីស្លាប់។ អំពើបាបតែងតែជាជម្រើសរបស់មនុស្សដែលផ្ទុយនឹងការដាស់តឿនរបស់ព្រះ។ ចោទិយកថា ៣០:១១-២០។ ព្រះបានប្រទានឲ្យមនុស្សមានឆន្ទៈសេរីក្នុងការជ្រើសរើសដើមជីវិត និងជាដើមឈើនៃចំណេះដឹងនៃការល្អនិងអាក្រក់ ព្រះបានប្រទានសេចក្ដីសង្គ្រោះដល់មនុស្សតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប៉ុន្តែមនុស្សបានជ្រើសរើសសាតាំង និងអំពើបាបដែលនាំមកនូវសេចក្ដីស្លាប់។ សេចក្តីស្លាប់គឺជាផលនៃអំពើបាប។ ហេណុកបានរត់គេចពីវាដោយសារគាត់មានទីបន្ទាល់នេះថាគាត់ស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់។ ដើម្បីគេចផុតពីសេចក្ដីស្លាប់ មនុស្សត្រូវរត់ចេញពីអំពើបាបដែលនាំមកនូវសេចក្ដីស្លាប់។ សេចក្ដីស្លាប់តែងតែនៅជាមួយសាតាំង។ ព្រះគ្រីស្ទបានភ្លក់សេចក្តីស្លាប់សម្រាប់យើង ថាសេចក្តីស្លាប់មិនគួរមានអំណាចលើយើងទេ។ តើសេចក្តីស្លាប់ជាអ្វី? វាគឺជាការបំបែកខាងវិញ្ញាណពីព្រះ។ ព្រះមានឧបករណ៍នៃកិត្តិយស និងកិត្តិនាម។ អ្នកដែលធ្វើឲ្យឋានសួគ៌និងឋានសួគ៌ជាឧបករណ៍កិត្តិយស។ អ្នកដែលទៅនរក និងបឹងភ្លើងជាឧបករណ៍នៃការបង្អាប់។ ពួកគេមិនគោរពព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះឡើយ។ ចងចាំអ្នកជិះសេះស្លេកឈ្មោះរបស់គាត់ត្រូវបានគេហៅថាស្លាប់ហើយគាត់នឹងដើរតាមគាត់។ ការស្លាប់គឺជាការបំបែកទាំងស្រុងពីព្រះ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតសេចក្ដីស្លាប់ ដោយសារមនុស្សទាំងអស់ស្គាល់ព្រះ ទ្រង់ដឹងពីអ្វីដែលសាតាំងនឹងធ្វើនៅស្ថានសួគ៌ និងនៅលើផែនដី។ ហើយនៅពេលដែលគាត់បានបញ្ឆោតទេវតាមួយចំនួននៅស្ថានសួគ៌ឱ្យដើរតាមមាគ៌ារបស់គាត់ដូច្នេះគាត់បានធ្វើហើយនៅតែធ្វើនៅលើផែនដីបញ្ឆោតមនុស្សហើយពួកគេដើរតាមគាត់។ សូមស្រមៃគិតថាព្រះគ្រីស្ទបានសោយរាជ្យនៅលើផែនដីអស់រយៈពេល 1000 ឆ្នាំជាមួយនឹងអារក្សនៅក្នុងរណ្តៅទាបបំផុត ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីសហស្សវត្សរ៍សាតាំងនៅតែបញ្ឆោតមនុស្សឱ្យដើរតាមគាត់ដើម្បីមកប្រឆាំងនឹងព្រះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ តើព្រះគ្រីស្ទមានជម្រើសអ្វីជាជាងដុតភ្នំភ្លើង ហើយយកពួកគេចូលទៅក្នុងបឹងភ្លើងជាមួយបល្ល័ង្កសក្នុងសម័យប្រជុំ។ បន្ទាប់មក សត្រូវចុងក្រោយនឹងស្លាប់ ហើយវានឹងសាតាំងត្រូវបានគេបោះចូលក្នុងបឹងភ្លើង Rev. 20. ចំពោះគ្រឿងសក្ការៈនៃសេចក្តីស្លាប់ខាងសាច់ឈាមគឺគ្មានអ្វីក្រៅពីការចូលទៅដេក ហើយទៅដល់ឋានសួគ៌រហូតដល់ពេលបកប្រែ។ ប៉ុន្តែចំពោះភាជន៍នៃភាពអាប់ឱននោះ វាជាទុក្ខព្រួយ និងការឈឺចាប់ទាំងក្នុងទ្រង់ និងបឹងភ្លើង។ ពេលនៅលើផែនដី យើងគួរតែផ្តោតអារម្មណ៍ និងយកចិត្តទុកដាក់លើខ្លួនយើងជាមួយនឹងការគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ ឈ្នះព្រលឹង ផ្តល់មនុស្សឱ្យប្រកាសពីការបកប្រែភ្លាមៗ។ មែនហើយ អ្នកអាចនឹងត្រូវបានសង្រ្គោះ ហើយពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ប៉ុន្តែប៉ុលបាននិយាយនៅក្នុង ភីលីព 2:12 ថាយើងគួរតែធ្វើការសង្គ្រោះរបស់យើងដោយភ័យខ្លាច និងញាប់ញ័រ។ អ្នកឃើញវាគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ដែលឃើញទាំងសាវ័ក និងប៉ុល ដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើការ និងដើរជាមួយ ហើយប្រាកដក្នុងសេចក្តីសង្រ្គោះជាងយើងទាំងអស់គ្នា ប៉ុន្តែពួកគេបានធ្វើការ និងដើរដូចជាជីវិតរបស់ពួកគេពឹងផ្អែកលើការធ្វើតាមព្រះអម្ចាស់អស់មួយជីវិត។ និងកម្លាំង និងអ្វីៗដែលពួកគេមាន។ សព្វថ្ងៃនេះ គ្រិស្តបរិស័ទដែលមានភាពរីករាយ និងការលួងលោមចិត្តជាមធ្យម គិតថាស្ថានសួគ៌នឹងត្រូវបានប្រគល់ឱ្យពួកគេ ដោយមិនបានស្វែងរកពីព្រះ ដោយនិយាយថាព្រះអម្ចាស់ចង់ឱ្យខ្ញុំធ្វើអ្វី។ ឧស្ម័នរបស់ព្រះមិនបានផ្លាស់ប្តូរទេ។ គាត់បានរស់នៅលើផែនដី ហើយបានផ្តល់គំរូដល់យើងក្នុងគ្រប់វិធីនៃរបៀបធ្វើការជាមួយព្រះ។ ទ្រង់ថែមទាំងបានសុគតជំនួសយើង ដើម្បីនៅពេលដែលយើងត្រូវបានសង្រ្គោះដូចសាវ័ក នោះយើងនឹងចាប់ផ្តើមដំណើរដ៏មានអត្ថន័យ និងគោលបំណងនៃការមកផែនដី។ ព្រះមិនខ្ជិល ឬខ្ជិលច្រអូសឡើយ។ ព្រះបានបង្កើតសេចក្ដីស្លាប់ ដើម្បីដាក់ទោសបាប ហើយតាមរយៈសេចក្ដីស្លាប់ ទ្រង់នឹងរំដោះមនុស្សជាតិទាំងអស់ដែលនឹងជឿ។ នៅក្នុង Rev. 1:18 ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានបន្ទូលថា: ហើយមានកូនសោនៃគាត់នឹងនិងនៃសេចក្ដីស្លាប់។ ចងចាំថាការស្លាប់ត្រូវបានបង្កើតឡើង; ការស្លាប់មានការចាប់ផ្ដើមលោកុប្បត្តិ នៅពេលដែលគាត់បានចូលមកក្នុងសកម្មភាព ហើយមានការបញ្ចប់ Rev. 20:14 ហើយសេចក្ដីស្លាប់និងនរកត្រូវបានគេបោះចូលទៅក្នុងបឹងភ្លើង. នេះគឺជាការស្លាប់ទីពីរ។ ការស្លាប់ដំបូងបានធ្វើឱ្យមនុស្សនៅក្នុងបង់រុំ ហើយភ័យខ្លាចអស់មួយជីវិត រហូតដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងមក ហើយបានកម្ចាត់គាត់នៅលើឈើឆ្កាង។ សាតាំងបានព្យាយាមរៀបចំសេចក្ដីស្លាប់ ប៉ុន្តែពួកគេទាំងពីរបានបញ្ចប់ក្នុងបឹងភ្លើង ហើយឈ្មោះទាំងអស់មិនត្រូវបានរកឃើញក្នុងសៀវភៅជីវិតទេ។ នោះគឺជាការស្លាប់លើកទីពីរ និងការផ្តាច់ខ្លួនចុងក្រោយពីព្រះ។ ព្រះជាប្រាជ្ញាទាំងអស់។ ចូរកោតខ្លាចព្រះ ហើយថ្វាយសិរីល្អទាំងអស់ដល់ទ្រង់។ គាត់មានកូនសោរសម្រាប់អ្វីៗក្រៅពីនេះ អ្វីៗផ្សេងទៀតរួមទាំងសាតាំង នរក និងសេចក្តីស្លាប់ និងអ្នកដែលបដិសេធដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានបង្កើតឡើង ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺអស់កល្បជានិច្ច ហើយបានប្រទានគ្រប់គ្រឿងនៃកិត្តិយសដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច តាមរយៈសេចក្តីសង្គ្រោះដែលបានរកឃើញនៅឈើឆ្កាងកាល់វ៉ារី។ ស្តេចនៃសិរីល្អបានបង់ថ្លៃសម្រាប់ការសង្គ្រោះដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដែលយើងអាចមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ មានតែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះដែលគង់ក្នុងភាពអមតៈ។ មិនយូរប៉ុន្មានយើង គ្រឿងនៃកិត្តិយសតាមរយៈ និងដោយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នឹងត្រូវបានបង្ហាញឱ្យឃើញនៅពេលនៃការបកប្រែនាពេលឥឡូវនេះ។ ទីបំផុតការស្លាប់នៅក្នុង Rev. 9:6 ស្លាប់រត់គេចខ្លួន។ បដិសេធមិនទទួលយកមនុស្សកាន់តែច្រើន។ ផងដែរនៅក្នុង Rev. 20:13, គាត់នឹង និងភាពស្លាប់បានរំដោះមនុស្សស្លាប់ដែលមាននៅក្នុងពួកគេ។ សេចក្ដីស្លាប់គឺគ្រាន់តែជាផ្លូវមួយ និងកាន់ក្រឡាសម្រាប់អ្នកបាត់បង់។ អ្នកស្មោះត្រង់ដែលបានសង្រ្គោះបានស្លាប់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ហើយនៅពេលដែលនោះជាករណីដែលសេចក្តីស្លាប់គ្រាន់តែជាទ្វារទៅកាន់ឋានសួគ៌ នោះគាត់នឹងមិនអាចកាន់នាវាដ៏ស្មោះត្រង់ដែលធ្វើដោយព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបានបិទត្រាដោយព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ ដែលជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរហូតដល់ ថ្ងៃ និងពេលនៃការបកប្រែ ពេលដែលអ្នកស្លាប់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទនឹងរស់ឡើងវិញមុន ហើយយើងដែលនៅរស់ ហើយនៅជាប់នឹងសេចក្តីជំនឿនឹងចូលរួមជាមួយពួកគេ ហើយយើងទាំងអស់គ្នានឹងជួបព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងពពកនៃសិរីល្អ ហើយជីវិតរមែងស្លាប់នឹងដាក់នៅលើអមតៈ។ បន្ទាប់មក កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៥-៥៧ នឹងត្រូវបាននាំមក។ ឱសេចក្តីស្លាប់អើយ តើចង្រៃរបស់ឯងនៅឯណា? ឱផ្នូរ តើជ័យជំនះរបស់អ្នកនៅឯណា? ទ្រនិចនៃសេចក្ដីស្លាប់នោះមកពីអំពើបាបរីឯ អំណាចនៃអំពើបាបមកពីក្រឹត្យវិន័យ។
១៦១ - កុំខ្លាចស្លាប់