Christus mortuus est pro peccatis nostris

In cruce Christi, ibi in cruce inter terram et coelum suspensus, spectaculum hominibus et angelis cum cruciatibus omni momento intolerabilius fiebat. Mortem per crucifixionem notum est comprehendere summam omnium dolentium corporis expertem esse: sitis, febris, pudor apertus, diuturnus cruciatus. Solet hora meridiana hora diei clarissima est, sed eo die tenebrae meridie in terram descendere coeperunt. Natura ipsa, scenam ferens, lucem subduxit, et coeli nigrescunt. Istae tenebrae immediatum effectum intuentibus habuerunt. Non plures simultates ac iurgia erant. Coeperunt homines tacite labi, relicto Christo soli ad profundissimam faecem doloris et humilitatis bibere.

Quam secuta est adhuc maior horror, nam pro iocunda cum Deo communione clamor angustiae erat. Seipsum desertum ab homine et Deo invenit Christus. Etiam hodie clamat: Deus meus, Deus meus, ut quid me dereliquisti? affert horrorem. Vnum erat, quod Deus a Filio suo Jesu tenuerat, ne ferre non posset. Ita terribilis veritas in ultimis tenebris ad Christum pervenit. Sicut sol reduxit splendorem suum, sic et praesentia Dei subtracta est. Ante id tempus, quamvis aliquando ab hominibus destitutus, ad Patrem suum coelestem fiducialiter semper se convertit. Nunc autem et Deus eum, etsi ad momentum, dereliquit eum; et ratio patet: tunc peccatum mundi cum omni sua dedecore requievit in Christum. Peccatum factus est; Ille enim pro nobis peccatum fecit, qui non noverat peccatum; ut justitia Dei in ipso efficiamur (II Cor. Ibi habemus responsum ad id quod per mortem Christi factum est. Christus pro nobis peccatum. Ipsum mundi suscepit peccatum, tuum et meum. Christus per gratiam Dei pro omni homine mortem gustavit (Hebr. ii. 5); sic accepit iudicium de peccato. Cum iam eo die adpropinquaret finis, inenarrabilis sitim sanguinis iactura produxit. Jesus clamavit, "Sitio." Ille qui in cruce pependit sitit. idem est qui nunc satiat sitim animarum nostrarum, Si quis sitit, veniat ad me et bibat (Joh. vii. 21). Cum venit hora ultima, Christus in morte caput inclinavit dicens moriens: "Consummatum est!" Salus peracta. Salus erat, non ex operibus merendis per poenitentias, peregrinationes, vel jejunia. Salus in aeternum opus perfectum est. Non opus est nostro studio perficere. Nihil magis facere, sed accipere. Nihil opus est luctari et elaborare, sed placide sumere quod Deus tamquam infinitum Sacrificium praeparavit. Sic Christus pro nostra salute mortuus est. Sicque post tres dies ac noctes resurrexit glorioso triumpho, ut non amplius moriatur. Ideo dicit quia vivo, et vos vivetis (Joh. XIV, 2).

Deus omnia possibilia ad vitam aeternam perducat. Poenas pro peccatis tuis pretium persolvit. Nunc tuum est accipere eum. Deus mentem tuam et animam videt. Novit omnes cogitationes tuas. Si sincere vis accipere Jesum Christum, Filium Dei, in vitam tuam renasceris. Filius Dei fies, et Deus Pater tuus fiet. Nunquid Iesum Christum Dominum tuum et Salvatorem personalem nunc accepturus es si antea non fecisti?

179. Christus mortuus est pro peccatis nostris